رابطه ساختار خانواده با ميزان استفاده از فضاي مجازي در زنان ايثارگر: نقش ميانجي‌گرانه احساس امنيت

اتمام جنگ و يا برگشت رزمندگان به خانواده به سبب استرس هاي ناشي از جنگ و آثار مخرب آن، تاثيرات نامطلوبي بر خانواده بويژه همسران گذاشته است. پژوهش حاضر با هدف  بررسي نقش ميانجي احساس امنيت در رابطه ساختار خانواده با ميزان استفاده از فضاي مجازي در زنان ايثارگر انجام شد. روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش، شامل كليه زنان ايثارگر، شهر شهركرد بودند. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه انطباق‌‌پذيري و همبستگي خانوادگي اولسون، پرسشنامه ميزان استفاده از فضاي مجازي پورجبلي و رضائي و پرسشنامه امنيت رواني مزلو بود. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها نيز از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل مسير استفاده شد. نتايج حاكي از آن بود كه ساختار خانواده به صورت مستقيم بر ميزان استفاده از فضاي مجازي (1.80) و به صورت غير مستقيم يعني از طريق احساس امنيت بر ميزان استفاده از فضاي مجازي (0.11) تأثير گذار است (0.05›p). بر اساس يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه رابطه ساختار خانواده با ميزان استفاده از فضاي مجازي در زنان ايثارگر يك رابطه خطي ساده نيست  و احساس امنيت مي تواند اين رابطه را ميانجي گري نمايد.