رابطه ويژگي‌هاي شخصيتي و هوش معنوي با كيفيت زندگي همسران جانبازان

از عوارض مهم هرجنگي، بروز مشكلات جسمي و رواني براي افرادي است كه به‌طور مستقيم در جنگ حاضر بوده‌اند. بسياري از تحقيقات نشان داده‌اند كه همسران در نقش مراقبت‌كننده از جانبازان، تحت‌تاثير استرس‌ها و مشكلاتي هستند كه به شدت سلامت و كيفيت زندگي‌شان را تحت‌تاثير قرار مي‌دهد. هدف اصلي پژوهش حاضر تعيين رابطه ويژگي‌هاي شخصيتي و هوش معنوي با كيفيت زندگي در همسران جانبازان بود. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري مشتمل بر كليه همسران جانبازان تحت‌پوشش بنياد شهيد و امور ايثارگران در نيمه اول سال 1399 بود. كه از اين بين تعداد 145 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي كيفيت زندگي مرتبط با سلامت (واروشربون، 1992)، پرسش‌نامه پنج عاملي نئو (مك كري و كاستا، 1999) و هوش معنوي (كينگ، 2008) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه هم‌زمان استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين ويژگي شخصيتي روان‌رنجوري با كيفيت زندگي همسران جانبازان رابطه منفي معنادار وجود داشت، درحالي‌كه هوش معنوي و مؤلفه‌هاي آن و ويژگي‌هاي شخصيتي برون‌گرايي، گشودگي به تجربه، توافق‌پذيري وظيفه‌شناسي با كيفيت زندگي همسران جانباز رابطه مثبت معنادار (P 0.01) داشتند. هم‌چنين نتايج تحليل رگرسيون چند متغيري به روش هم‌زمان نشان داد كه مؤلفه‌هاي هوش معنوي و ويژگي‌هاي شخصيتي به ميزان 0.59 با كيفيت زندگي همسران جانبازان همبستگي دارند، بدين‌معني كه 35 درصد از كل واريانس كيفيت زندگي همسران جانبازان توسط هوش معنوي و ويژگي‌هاي شخصيتي تبيين مي‌شود (0.01 p). يافته‌هاي اين پژوهش مي‌تواند در برنامه‌ريزي جهت بهبود و كنترل مؤلفه‌هاي گوناگوني كه مي‌توانند در مشكلات سلامت رواني و جسماني و به‌طور كلي كيفيت پايين زندگي همسران جانبازان مؤثر باشد را فراهم آورد.