چالش وحدت اجتماعي: تحليلي بر امكان‌سنجي آموزش همگرايي در ايام فاصله‌گذاري اجتماعي

هدف اين پژوهش پرداختن به چالش وحدت اجتماعي در ايامي است كه فاصله‌گذاري اجتماعي و به تبع آن جايگزيني آموزش غير حضوري و آنلاين ضرورت يافته است. روش تحقيق، تحليلي استنتاجي از نوع پژوهش‌هاي كيفي است. يكي از كاركردهاي نظام هاي آموزشي ايجاد وحدت اجتماعي است. ولو در برخي مواقع و در برخي سيستم ها، يگانگي و همفكري، جاي خود را به هم شكلي و همسويي دهد. جداي از نقد و بررسيِ نيتِ دولت‌ها، شكل دهي و ايجاد يكپارچكي، امري حياتي براي حاكميت است كه امكان آن، با حذف حضور، با چالش مواجه شده است. از بين رفتن جايگاه آموزش رسمي با جلوه هايي همچون صف ايستادن، گوش كردن به معلم و مدير و ناظم، توصيه هاي سر صف، مراسم ارزشي و اردوها، و تأثير پذيري از مبلمان و جوّ حاكم بر مدرسه ــ و دانشگاه ــ مصاديقي از موارد هستند. حذف اين موارد ولو به مدت دو سال، نتايجي متفاوت با آنچه كه در اسناد بالادستي مراد است به دست خواهد آمد. كنار رفتن مدرسه در ايام كرونا مصداقي از چالش فوق است. در اين مقاله به صورت تحليلي به اين موضوع پرداخته شده است.