بررسي همبستگي سطح اختلال افسردگي با كيفيت زندگي در كاركنان شاغل در بيمارستان مرجع درمان كوويد-19 در سال

زمينه و هدف: شيوع گسترده كرونا ويروس جديد (كوويد19) در جهان اختلالات رواني متعددي به همراه داشته است. كاركنان شاغل در بيمارستان در خط مقدم مراقبت‌هاي كوويد19‌، يكي از گروه‌هايي هستند كه به شدت تحت تأثير اختلالات رواني ناشي از اين بيماري قرار دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسي همبستگي سطح اختلال افسردگي با كيفيت زندگي در كاركنان شاغل در بيمارستان مرجع درمان كوويد19 در سال 1399 انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفيهمبستگي به صورت سرشماري روي 496 نفر از كاركنان شاغل دربيمارستان حضرت علي ‌اصغر (ع) شيراز به عنوان بيمارستان مرجع درمان كوويد19 در جنوب ايران انجام شد. ابزار جمع‌آوري داده، پرسش‌نامه‌هاي استاندارد افسردگي Beck Depression Inventory (BDI) و كيفيت زندگي WHOQOLBREF بود. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي، ضريب همبستگي پيرسون و آزمون‌هاي Ttest و ANOVA به ‌وسيله نرم‌افزار SPSS نسخه 23 در سطح معناداري 0.05= alpha; تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين ±‌انحراف‌معيار امتياز افسردگي و كيفيت زندگي كاركنان مورد مطالعه به ترتيب برابر با 9.2‌ ±‌35.8 (از 63) و 14.8‌ ±‌60.7 (از 120) به دست آمد. بر اساس نتايج به ترتيب 49.6 درصد و 87.5درصد از كاركنان مورد مطالعه، سطح متوسط افسردگي و كيفيت زندگي داشتند. بين افسردگي و كيفيت زندگي كاركنان همبستگي معنا‌دار و معكوس مشاهده شد (0.612=‌r، 0.001‌‌P‌ ). همچنين بين افسردگي با سطح تحصيلات (0.04‌=P)، وضعيت تأهل (0.01‌=P)، و نوع گروه شغلي (0.03‌=P) و بين كيفيت زندگي و وضعيت تأهل (0.03‌=P) رابطه آماري معناداري مشاهده شد. نتيجه‌گيري: افسردگي و كيفيت زندگي كاركنان مورد مطالعه در سطح متوسط قرار داشت. برنامه‌ريزي به ‌منظور ارتقاي سطح سلامت روان كاركنان، بهره‌گيري از تكنيك‌هاي روان‌درماني همچون رفتاردرماني شناختي و ذهن‌آگاهي، تدوين و اجراي برنامه‌هاي مديريت استرس و اضطراب و ارائه خدمات مشاوره‌اي پيشنهاد مي‌شود.