عوامل مؤثر بر مخاطره مرگ در بيماران مبتلا به سرطان ركتوم: تحليل در حضور ريسك‎هاي رقابتي

مقدمه و اهداف: ميزان بروز سرطان ركتوم در كشورهاي در حال توسعه به‌ويژه در سنين پايين رو به افزايش است. اين مطالعه با هدف ارزيابي عوامل مؤثر بر بقاي بيماران مبتلا به سرطان ركتوم، در حضور ريسك هاي رقابتي انجام شد. روش كار: در اين مطالعه كوهورت گذشته نگر، اطلاعات 121 بيمار مبتلا به سرطان ركتوم در سال هاي 96-1380 مورد بررسي قرار گرفت. پيامد مطالعه مرگ مرتبط با پيشرفت سرطان بود و ساير سبب‌هاي مرگ به عنوان خطر رقيب در نظر گرفته شدند. با استفاده از مدل مخاطرات علتويژه و زيرتوزيع به بررسي عوامل مؤثر بر بقاي بيماران در حضور ريسك رقابتي پرداخته شد. يافته‌ها: ميانگين (انحراف معيار) سن تشخيص (13.9) 53.4 سال و 68 نفر(56.2 درصد) از بيماران مرد بودند. يافته‌هاي آزمون لگرتبه نشان داد متغيرهاي جنس، سن تشخيص، متاستاز، نوع نخستين درمان، ميزان نفوذ به ديواره روده، محل تومور، تعداد لنفوم درگير و اندازه تومور بر بقاي بيماران تأثير معني‌داري دارند (0.05 P). متغيرهاي درجه تومور، متاستاز به گره هاي لنفاوي و مرحله بيماري بر مخاطره مرگ به دليل پيشرفت سرطان ركتوم، در هر دو مدل رگرسيوني زيرتوزيع و علتويژه معني‌دار شدند (0.05 P). نتيجه‌گيري: با توجه به لزوم در نظر گرفتن ريسك‌هاي رقيب، يافته‌هاي هر دو روش تحليل ريسك هاي رقابتي نشان داد كه درجه تومور، متاستاز به گره هاي لنفاوي و مرحله بيماري مخاطره لحظه اي و مخاطره بروز مرگ به دليل سرطان را افزايش داد. بنابراين براي تعيين ريسك فاكتورهاي اختصاصي هر يك از علل مرگ در تحليل داده هاي بقا در صورت وجود بيش از يك علت مرگ بايد از روش هاي ريسك هاي رقابتي استفاده كرد.