مرور حوزه‌اي بر راهكارهاي تقويت ماندگاري نيروي انساني سلامت در بحران‌هاي همه‌گيري

مقدمه و اهداف: در حوادث و بحرانها، بخش سلامت با كمبود نيروي انساني مواجه خواهد شد. ماندگاري نيروي انساني در اين شرايط امري حياتي است. هدف اين مطالعه تببين راهكارهايي جهت تقويت تاب آوري نيروي انساني سلامت در طول بحران، و جلوگيري از ترك سازمان توسط آن ها مي باشد. روش كار: روش مورد استفاده در اين مطالعه، تحقيق مروري حيطه‌اي است. پايگاه هاي اطلاعاتي معتبر انگليسي و فارسي با محدوده زماني معين (از مبناي زماني پايگاه مورد جستجو تا سپتامبر سال 2020) مورد بررسي قرار گرفتند. سپس بخش‌هاي كليدي اطلاعات به دست آمده، طبقه‌بندي شدند. نهايتا، گزينه هاي سياستي و راهكارهاي پياده سازي آن ها جمع بندي و گزارش شدند. يافته‌ها: در مجموع 168 مقاله ي مختلف جمع آوري گرديد. پس از حذف مقالات غيرمرتبط، اطلاعات منتشر شده در 21 مقاله مطاله شدند. به صورت كلي، نتابج حاصل از اين مطالعه در شش دسته‌ي عمده طبقه‌بندي مي شود. اين دسته بندي شامل 6 حوزه ي مختلف سياستگزاري و راهكارهاي پيشنهادي براي هريك مي باشد. نتيجه‌گيري: با توجه به شرايط كشور ايران سياست هاي لازم براي تقويت و ماندگاري نيروي انساني سلامت در حوادث و بحران‌ها، به ترتيب اولويت، شامل اصلاح آموزش، حمايت رواني، حمايت مالي، حمايت اجتماعي-رفاهي، حمايت شغلي، و بهبود زيرساخت در مناطق محروم و بحران‌زده مي باشد. نكته مهم، توجه به امكان اجرايي شدن راهكارها در كشورهاي توسعه نيافته، درحال توسعه و توسعه يافته با در نظر گرفتن اولويت ها و شرايط ويژه هركدام مي باشد.