پديد آورندگان :
هاشمي ، احمد دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - دانشكده پزشكي - گروه داخلي , هلاكويي نائيني ، كورش دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده بهداشت - گروه اپيدميولوژي و آمار زيستي , منصورنيا ، محمد علي دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده بهداشت - گروه اپيدميولوژي و آمار زيستي , اكرمي ، رحيم دانشگاه علوم پزشكي سبزوار، دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده بهداشت - گروه اپيدميولوژي و آمار زيستي , نوملي ، مهين دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده بهداشت - گروه اپيدميولوژي و آمار زيستي , ولدبيگي ، طناز دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده بهداشت - گروه اپيدميولوژي و آمار زيستي , منتي ، واليه دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده بهداشت - گروه اپيدميولوژي و آمار زيستي , آدينه ، حسينعلي دانشگاه علوم پزشكي ايرانشهر، دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده بهداشت - گروه اپيدميولوژي و آمار زيستي , تقوي ، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - دانشكده پزشكي - گروه داخلي , غفوري ، مجيد دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - دانشكده پزشكي - گروه داخلي , پوربرات ، سالار دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي , حسين زاده ، امين دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي , فرح دل ، مهدي دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - بيمارستان امام حسن , آرمات ، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - دانشكده پرستاري - گروه پرستاري داخلي و جراحي , حارث آبادي ، مهدي دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي - دانشكده پرستاري - گروه پرستاري
كليدواژه :
عوامل خطر , مرگومير , كوويد-19 , مطالعه مورد شاهد , ايران
چكيده فارسي :
مقدمه و اهداف: كوويد19 يك بيماري جديد است و در مورد عوامل خطر بيماري، اطلاعات محدودي در دسترس است. هدف، اين مطالعه تعيين عوامل خطر مرگومير در بيماران مبتلا به كوويد19 در شمال شرق ايران بوده است. روش كار: در اين مطالعه مورد شاهدي، بيماران از هر دو جنس و مبتلا به كوويد19 با تشخيص قطعي كوويد19 كه طي مدت مطالعه فوت شدند، بهعنوان گروه مورد و بيماراني كه با حال عمومي خوب آماده ترخيص بودند، بهعنوان گروه شاهد مطالعه شدند. تجزيهوتحليل داده با نرمافزار STATA نسخه 14 و آمارههاي توصيفي و آزمونهاي آماري رگرسيون لجستيك تك متغيره و چندگانه انجام شد. يافتهها: 611 بيمار شامل 27 درصد موردها و 73 درصد شاهدها بودند. آناليزها نشان داد كه سن بالاتر از 80 سال نسبت به سن 50 تا 60 سال شانس مرگ 8/2 برابر بود. همچنين داشتن سن پايينتر از 40 سال حدوداً 85 درصد شانس مرگ از اين بيماري را كاهش ميداد. زندگي در روستا شانس مرگ را 2/2 برابر مينمايد. علائم بيماري سرفه، ضعف عمومي، درد بدن و تهوع و استفراغ شانس زنده ماندن را بيشتر ميكرد. نتيجهگيري: شانس مرگ بيماران پير مبتلا به كوويد19 بيشتر است، همچنين زندگي در مناطق روستايي باعث افزايش دو برابري مرگ ميشود. اگرچه علائم سرفه و خستگي با كاهش مرگ در بيماران موردمطالعه همراه است ولي براي قضاوت صحيح درباره آنها لازم است تا ساير عوامل پنهان بررسي نشده را نيز در نظر گرفت.