بررسي عوامل مرتبط با آگاهي، نگرش و عملكرد مادران نوپا در پيشگيري از حوادث خانگي

مقدمه و هدف: حوادث خانگي اولين علت مرگ و معلوليت در كودكان است. اثر بخشي برنامه‌هاي آموزشي بهداشت در زمينه پيشگيري از حوادث خانگي به مقدار زيادي بستگي به داشتن اطلاعات دقيقي از آگاهي، نگرش و عملكرد مادران در اين زمينه دارد. مطالعه حاضر با هدف تعيين عوامل مرتبط بر آگاهي، نگرش و عملكرد مادران نوپا در پيشگيري از حوادث خانگي صورت گرفت.روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي همبستگي بود كه بر روي 280 مادر كودك نوپاي مراجعه كننده به مراكز سلامت جامعه در سال 1398 صورت گرفت. افراد از طريق نمونه‌گيري چند مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه‌هاي سابقه آسيب و پرسشنامه محقق ساخته بر اساس آگاهي، نگرش و عملكرد در خصوص پيشگيري از حوادث خانگي بود كه توسط نمونه‌ها تكميل شدند و داده‌ها به‌ وسيله آزمون‌‌هاي كولموگروف اسميرنوف، آزمون همبستگي اسپيرمن، آزمون من ويتني و آزمون كراسكال واليس و توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 16 مورد تحليل قرار گرفتند.يافته‌ها: مادران در خصوص نگرش (4.6 ± 18.8)، پائين‌ترين (ضعيف) و در زمينه آگاهي (1.5 ± 18.1)، بالاترين ميانگين نمرات (خوب) را كسب كردند؛ همچنين بين سن كودك نوپا و سطح آگاهي، بين بعد خانوار، تعداد فرزندان و سن كودك نوپا با نگرش مادر، بين تحصيلات مادر با آگاهي و عملكرد، بين تحصيلات پدر با آگاهي، نگرش و عملكرد، بين وضعيت اشتغال پدر با آگاهي و نگرش، بين وضعيت اشتغال مادر با آگاهي و بين وضعيت نگهداري كودك با نگرش رابطه مثبت و معني‌داري مشاهده شد (0.05 P). نتيجه‌گيري كلي: با توجه به كسب نمرات ضعيف در نگرش و عملكرد توسط مادران، ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺩﺭ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻭﺳﻴﻊ‌ﺗﺮ به منظور ارتقاء آگاهي، نگرش و عملكرد مادران در خصوص ﭘﻴﺸﮕﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﻧﺢ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ كودكان احساس مي‌گردد.