تأثير آموزش مبتني بر خود- شفقت‌ورزي بر عاطفه مثبت و منفي دانشجويان پرستاري: يك مطالعه نيمه‌تجربي

زمينه و هدف: توجه به سلامت رواني دانشجويان پرستاري كه بزرگترين گروه بهداشتي و درماني را در آينده تشكيل خواهند داد، بسيار حائز اهميت است. دانشجوياني كه آموزش مبتني بر شفقت‌ورزي دريافت مي‌نمايند در مقايسه با همتايان خود از اميد، عزت نفس و به طور كلي سلامت رواني بيشتري نيز برخوردارند. هدف پژوهش حاضر تعيين اثر آموزش مبتني بر خود شفقت‌ورزي بر عاطفه مثبت و منفي دانشجويان پرستاري بود. روش بررسي: پژوهش حاضر از نوع ارزشيابي اثر آموزش به صورت تك گروهي و با طرح پيش آزمون پس آزمون بود كه با مشاركت 50 نفر از دانشجويان پرستاري مقطع كارشناسي در نيمسال دوم تحصيلي 99-98 در دانشگاه علوم پزشكي ايران، انجام شد. دانشجويان به شيوه نمونه‌گيري در دسترس از جامعه پژوهش انتخاب شده و از آنان پيش آزمون گرفته شد. سپس، دانشجويان به مدت هشت جلسه طي يك ماه يعني هر هفته دو جلسه تحت آموزش مجازي (از طريق شبكه اجتماعي واتساپ) قرار گرفتند. يك ماه پس از آخرين جلسه نيز از دانشجويان پس آزمون گرفته شد. ابزار مورد استفاده، فرم مشخصات فردي و مقياس عاطفه مثبت و منفي Positive Affect and Negative Affect Scales (PANAS) بود. تحليل داده‌ها با بهره‌گيري از نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي، انجام شد. يافته‌ها: نتيجه آزمون تي زوجي نشان داد عاطفه مثبت دانشجويان پرستاري در مرحله پس آزمون با ميانگين نمره (2.5 ± 37.9)، به طور معني‌داري بيشتر از مرحله پيش آزمون (2.36 ± 21.24) بود كه به معني وضعيت بهتر عاطفه مثبت پس از مداخله بوده است ( P 0.001 و 23.388=t). همچنين آزمون تي زوجي نشان داد عاطفه منفي در مرحله پس آزمون با ميانگين نمره (2.5 ± 12.44) به طور معني‌داري كمتر از مرحله پيش آزمون (1.72 ± 20.34) بوده است كه به معناي وضعيت بهتر عاطفه منفي دانشجويان پرستاري بعد از مداخله بود ( P 0.001 و 19.89=t). نتيجه‌گيري كلي: آموزش خود شفقت‌ورزي، باعث كاهش معني‌دار عاطفه منفي و افزايش عاطفه مثبت در دانشجويان پرستاري شد. لذا مداخله مذكور مي‌تواند به عنوان آموزشي با قابليت اجراي بالا در دانشكده‌هاي پرستاري در قالب برگزاري كارگاه‌هاي آموزشي جهت ارتقاي سلامت رواني دانشجويان مورد استفاده قرار گيرد.