رابطه ابعاد انگيزش شغلي با بهزيستي ذهني پرستاران از طريق نقش ميانجي‌گر انرژي در محيط كار

زمينه و هدف: پرستاران در محيط‌هايي مشغول به كار هستند كه در آن مرگ و زندگي و تأمين سلامتي بيماران از اهم مسائل مي‌باشد، بنابراين سلامت و بهزيستي آنان و داشتن يك روحيه شاد و مثبت مي‌تواند در امر سلامتي آنان و نيز بيمارانشان كمك نمايد. از اين رو، هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه ابعاد انگيزش شغلي با بهزيستي ذهني پرستاران از طريق نقش ميانجي‌گر انرژي در محيط كار بود. روش بررسي: طرح پژوهش حاضر، همبستگي از طريق مدل‌يابي معادلات ساختاري (SEM) بود. جامعه‌ آماري اين پژوهش شامل تمامي پرستاران بيمارستان بقايي دو شهر اهواز در سال 1399 بود. مشاركت‌كنندگان در پژوهش شامل 200 نفر بودند كه به روش سرشماري انتخاب شدند. معيارهاي ورود در اين پژوهش شامل حداقل مدرك تحصيلي كارشناسي و حداقل سابقه كار يك سال در بيمارستان مورد مطالعه بود. از ميان پرسشنامه‌هاي جمع‌آوري شده، 193 پرسشنامه قابل تحليل بودند. جهت جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش از مقياس انگيزش شغلي چندبُعدي (MWMS) Gagn eacute; و همكاران، مقياس انرژي (ES) Atwater and Carmeli، و مقياس بهزيستي ذهني (SWBS) Diener و همكاران استفاده شد. ارزيابي الگوي نظري پژوهش و اثرات غيرمستقيم، از طريق مدل‌يابي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي (PLSSEM) و با استفاده از نرم‌افزار SmartPLS3 انجام شد. يافته‌ها: 82.9 درصد نمونه را زنان و 17.1 درصد را مردان تشكيل داده‌اند. كمترين سابقه‌ كاري يك سال و بيشترين آن 26 سال بود. همچنين، شركت‌كنندگان در‌ پژوهش داراي ميانگين سني 33.39 سال با انحراف معيار 7.10 بودند. نتايج پژوهش نشان داد كه انگيزش دروني (0.001p ،0.43 beta;=) و بي‌انگيزگي (0.037p ،0.19 beta;=) به ترتيب رابطه مثبت و منفي معني‌داري با انرژي در محيط كار داشتند. علاوه بر اين، رابطه انرژي در محيط كار و بهزيستي ذهني نيز مثبت و معني‌دار بود (p 0.0001 و 0.68=β). در مجموع، انگيزش دروني و بي‌انگيزگي (39%) واريانس انرژي در محيط كار، و انرژي در محيط كار نيز (46%) بهزيستي ذهني را تبيين كرده‌اند. نتايج نشان داد كه انرژي در محيط كار در رابطه بين انگيزش دروني و بهزيستي ذهني (0.001 p و 0.29=β) و نيز رابطه بين بي‌انگيزگي و بهزيستي ذهني (0.042 p و 0.13=β) نقش ميانجي‌گر دارد. نتيجه‌گيري كلي: با توجه به نتايج اين پژوهش، انگيزش دروني و بي‌انگيزگي بر انرژي پرستاران در محيط كار تأثيرگذار است. بنابراين، پيشنهاد مي‌شود كه مديران و مسئولان ذي‌صلاح بيمارستاني (به طور مثال، سوپروايزر و يا سرپرستاران) تمهيداتي را جهت افزايش انگيزش دروني و نيز كاهش بي‌انگيزگي پرستاران فراهم كنند. علاوه بر اين، با توجه به نقش مثبت انرژي در محيط كار بر بهزيستي ذهني، پيشنهاد مي‌شود با اتخاذ رويكردهايي در محيط كار همچون ايجاد وقفه‌هاي كوتاه در حين كار، ارائه پاداش و تشويق‌هاي مالي و غيرمالي، و يا اجراي كارگاه‌هاي آموزشي با هدف افزايش انرژي رواني، سطح انرژي پرستاران در محيط كار افزايش داده شود.