تأثير تحريكات حسي با صداي آشنا و ترجيحات شنوايي بيمار بر سطح هوشياري بيماران آسيب مغزي بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه

زمينه و هدف: بيشتر بيماران آسيب مغزي بر اساس شدت ضايعه، كمـا را تجربه مي‌كنند. از جمله عوارضي كـه بيمـاران مبتلا به كما را در بخش‌هاي مراقبت ويژه تهديد مي‌كند، خطر بروز محروميت حسي است كه تحريكات مكرر حسي مي‌تواند جهت توان‌بخشي و افزايش سطح هوشياري اين بيماران مفيد واقع شود. هدف از اين مطالعه تعيين تأثير تحريكات حسي با صداي آشنا و ترجيحات شنوايي بيمار بر سطح هوشياري بيماران آسيب مغزي بستري در بخش‌هاي مراقبت ويژه در بيمارستان‌هاي منتخب شهر اهواز است. روش بررسي: مطالعه حاضر يك مطالعه شبه‌تجربي است كه بر روي 45 بيمار بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان‌هاي منتخب شهر اهواز درسال 1399 انجام شد. نمونه‌گيري در بازه زماني شش ماه به صورت مستمر صورت گرفت. بيماران داراي شرايط ورود به مطالعه به روش تصادفي‌سازي جايگشتي به دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل تقسيم شدند. تحريك شنوايي بيماران گروه اول (تحريك شنوايي با صداي آشنا) و گروه دوم (تحريك شنوايي با صداي مورد علاقه بيمار) به مدت 15 دقيقه براي 3 روز از ابتداي پذيرش و دو نوبت در روز (مجموعاً 6 نوبت) در ساعات 10 صبح و 3 عصر از طريق ضبط صوت انجام شد. براي گروه كنترل مراقبت‌هاي روتين انجام و صداهاي روتين پخش شد. 15 دقيقه قبل و 15 دقيقه بعد از مداخله در سه گروه سطح هوشياري با مقياس GCS اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: نتايج مطالعه نشان داد ميانگين سطح هوشياري گروه ترجيحات شنوايي و صداي آشنا بعد از مداخله به طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود (0/05 P)، اما بين دو گروه ترجيحات شنوايي و صداي آشنا اختلاف معنادار وجود نداشت (0/05 ‌P). نتيجه‌گيري: با توجه به اينكه صداي آشنا و ترجيحات شنوايي سطح هوشياري بيماران مورد مطالعه مؤثر بوده است، توصـيه مي‌شـود در صـورت امكـان برنامه تحريكات شنوايي با صداي خانواده نزديك و ترجيحات شنوايي براي بيماران در وضعيت كما در بخش‌هاي مراقبت ويژه فراهم شود.