آناليز تاثيرات تروما بر رفتار بيومكانيكي ستون فقرات گردني برمبناي مدلسازي اجزا محدود

مقدمه: آسيب هاي ستون فقرات گردني اغلب باعث ناتواني افراد مي شوند و بر عملكرد كلي و كيفيت زندگي افراد تأثير منفي مي گذارند. بنابراين، درك آسيب و اختلال عملكرد ستون فقرات گردني و همچنين پاسخ بيومكانيكي به محرك هاي خارجي حائز اهميت است. از اين رو مدل سازي المان محدود مي تواند به محققان در دستيابي به تنش ها و فشارهاي داخلي در استخوان ها، رباط ها و بافت هاي نرم كمك كند. هدف از اين مطالعه مقايسه رفتار بيومكانيكي ستون فقرات گردني، قبل و بعد از ايجاد تروما مي باشد.روش انجام كار: در اين مطالعه مدل سالم و دو حالت مختلف از تروماهاي ستون فقرات گردني به روش المان محدود مدل سازي شد و نتايج حاصل از اين مدل ها تحت بارگذاري استاتيكي با يكديگر مقايسه گرديد.نتايج: سه پارامتر چرخش بين مهره اي، نيروي مفاصل فاست و فشار درون ديسكي با در نظر گرفتن بار پيرو محاسبه و بررسي شد. نتايج اين پارامترها در حركات فلكشن، اكستنشن، خمش جانبي و چرخش محوري در همه ي سطوح بين دو مدل تروما در كنار مدل سالم مورد بررسي قرار گرفت.نتيجه گيري: با مدل سازي تروما رفتار بيومكانيكي مدل دستخوش تغييراتي شد، كه اين تغييرات شامل كاهش دامنه حركتي مدل هاي تروما، كاهش فشار ميان ديسكي و افزايش نيروي بين مفاصل فاست بوده است . اين بهم ريختگي ساختار در اين سيستم پيچيده باعث ايجاد رفتار غير نرمال در حركات مختلف شده است. پيش بيني مي شود نتيجه اين رفتار بيومكانيكي مدل در صورت بهبود نيافتن باعث عدم ثبات در مكانيزم ستون فقرات شده و ممكن است در طولاني مدت موجب افزايش آسيب هاي بيشتري شود.