تحليل شناختي عنصر حركت در سوره كهف بر اساس نظريه تالمي

توجه به علوم جديدي همچون زبان‌ شناسي شناختي در تحليل و تفسير قرآن كريم، چراغي است كه ما را به معاني ماوراي واژه‌هاي آيه‌هاي الهي رهنمون مي سازد. در واقع، ساختار قرآن به گونه اي است كه ما را به بهره‌گيري از اين علوم در تحليل معاني آن سوق مي دهد. در اين راستا، عنصر حركت نقش بسزايي در عينيت بخشيدن به مفاهيم انتزاعي و همچنين ارائه تصويري عيني و پويا از وقايع حسي قرآن دارد. بنابراين، پژوهش حاضر كوشيده تا با روشي توصيفي تحليلي، عنصر حركت در سوره كهف را بر پايه نظريه تالمي مورد بررسي قرار دهد. بر اين اساس، تحليل طرحواره هاي حركتي به‌كار رفته در اين سوره نگارندگان را به اين دستاورد ها رهنمون مي كند كه عنصرهاي حركتي سوره كهف فعل‌ محور هستند. با وجود اين ويژگي، در مواقعي عنصر جهت با اهدافي ويژه به شكل قمر در كلام نمايانده مي شود. همچنين گرايش طرحواره هاي حركتي اين سوره به حضور پيكر در روساخت نمايان گرديد. با توجه به تناسب و هماهنگي اجزاي حركتي و مؤلفه هاي آن با مضمون داستان هاي اشاره‌شده در سوره كهف، شاهد حضور پررنگ حركت ايستا و پيكرهاي انتزاعي در داستان اصحاب كهف و مفاهيم حسي وحركات انتقالي در داستان حضرت موسي هستيم. ساختار طرحواره هاي حركتي به‌كاررفته به گونه اي است كه فقط به بيان موقعيت متناظر بسنده نكرده، بلكه با تصوير سازي ويژه اي آن را نشان مي دهد.