طراحي و اعتباريابي الگوي كارآفريني اجتماعي نظام آموزش عالي ايران

Designing and Validation of Social Entrepreneurship Model for Higher Education in Iran

كارآفريني اجتماعي، راهبردي اساسي براي توسعه پايدار است؛ آموزش عالي نيز، آبشخور تحولات بنيادين در نهادينه‌سازي كارآفريني اجتماعي است. هدف پژوهش حاضر، طراحي و اعتباريابي الگوي كارآفريني اجتماعي براي نظام آموزش عالي ايران بود. پژوهش حاضر از طريق روش تحقيق تركيبي انجام شد. در بخش كيفي پژوهش، از طريق نمونه‌گيري هدفمند، با 15 نفر از صاحب‌نظران آموزش عالي مصاحبه به عمل آمد. بر اين اساس، پرسشنامه‌اي ساخته شد. در بخش كمي پژوهش نيز، از طريق نمونه‌گيري تصادفي، 384 نفر از دانشجويان دانشگاه‌هاي شهر تهران انتخاب و پرسشنامه روي آنها اجرا شد. داده‌هاي پژوهش، در بخش كيفي، با روش نظريه‌ زمينه‌اي؛ و در بخش كمي، از طريق مدل‌يابي معادلات ساختاري تحليل شد. نتايج نشان داد، عوامل زيرساختي، طراحان و متخصصان برنامه‌ريزي درسي، دانشجو، استاد، عدم آينده‌پژوهي كارآفريني، اقتصادي، سياست‌هاي آموزش عالي، پيامدهاي اقتصادي و اجتماعي، مديريت آموزش عالي، عوامل فرهنگي، اجتماعي و برنامه‌هاي درسي و كيفيت ناكارآمد، عوامل كارآفريني اجتماعي نظام آموزش عالي ايران هستند. بر اين اساس، در يك چشم‌انداز كلي، پديده كارآفريني اجتماعي در آموزش عالي، به نام عامليت وجودي شناسايي شد.

The present study was conducted to design and validate a model for social entrepreneurship of higher education in Iran. This study was conducted using a Mixed Method. In the qualitative part of this study, a questionnaire was designed using the method of Grounded Theory and also interviews with 15 experts were conducted. The designed questionnaire was conducted with 384 students in public universities of Tehran. Purposive sampling method was used in the qualitative part whereas random classified sampling method was applied in the quantitative part. In addition, analysis of Structural Equation Modeling was used in the quantitative part whereas the results of the qualitative part were analyzed through Grounded Theory. The results showed that infrastructural, designers and curriculum planning specialists, student, tenure, lack of entrepreneurship future studies, economic, higher education policies, economic and social consequences, higher education management, cultural, social and curriculum and inefficient quality factors, are the factors of social entrepreneurship in Iran's higher education system, respectively. Therefore, in a general perspective, the phenomenon of the existential agency was identified.