بررسي عوارض شديد مادري در مادران نزديك به مرگ در بيمارستان شهيد مصطفي خميني تهران: 98-1394

مقدمه: براي ارزيابي بهتر كيفيت مراقبت هاي مامايي از يك شاخص به نام مادران نزديك به مرگ مادراني كه به‌خاطر عوارض بارداري يا زايمان تا پاي مرگ رفته، اما نجات پيدا كرده‌اند، استفاده مي‌شود. مطالعه حاضر با هدف بررسي شيوع و علل عوارض شديد مادري و مادران نزديك به مرگ انجام شد. روش ‌كار: اين مطالعه گذشته‌نگر در بيمارستان شهيد مصطفي خميني بر روي پرونده بيماران بستري از سال 98-1394 انجام شد. متغيرهاي مورد نياز شامل اطلاعات دموگرافيك و عوارض شديد بارداري از پرونده بيماران بر اساس دستورالعمل سازمان جهاني بهداشت استخراج و با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 25) و آزمون‌هاي كاي دو و من‌ويتني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. 0.05≥p معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته ها: از 16527 زايمان، 191 نفر دچار عوارض شديد مادري شدند كه از اين تعداد، 35 نفر (17.3%) نزديك به مرگ و 2 مورد مرگ مادري وجود داشت. نسبت پيامد شديد مادري 11.40 و نسبت مادران نزديك به مرگ 2.09 بود. مهم‌ترين علل عوارض شديد به‌ترتيب پره اكلامپسي شديد (134 نفر؛ 70.15%)، خونريزي شديد مامايي (23 نفر؛ 12.4%) و سپسيس (10 نفر، 5.23%) بود. در موارد نزديك به مرگ مادري، 19 نفر (9.94%) به اختلال انعقادي، 9 نفر (4.71%) به اختلال قلبي عروقي و 8 نفر (4.18%) به اختلال كليوي مبتلا شده بودند. بر اساس نتايج آزمون رگرسيون لوجستيك بين آنمي (0.01=p) و پره اكلامپسي شديد (0.006=p) با مادران نزديك به مرگ و عوارض شديد ارتباط معني‌داري وجود داشت. نتيجه گيري: مداخلات زايماني ضروري شامل مديريت پره‌اكلامپسي اكلامپسي و عوارض آن و اهميت به آنمي مادران هنگام بستري، در كاهش عوارض شديد مادري نقش حياتي دارند.