تاثير كاربرد سوپرجاذب رطوبت آكواسورس بر بهره‌وري آب گياه سويا

استفاده از مواد جاذب رطوبت براي افزايش بهره‌وري آب طي دهه‌هاي اخير مورد توجه محققين بوده‌است. در اين‌راستا مواد مختلفي با ماهيت و قابليت متفاوت در جذب و نگهداري آب معرفي شده‌اند. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر كاربرد پليمر سوپرجاذب آكواسورس بر عملكرد و بهرهوري آب سويا در منطقه كرج انجام شد. اين پژوهش به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي در سه تكرار اجرا گرديد. فاكتور اول شامل دور آبياري، 4 و 7 روز و فاكتور دوم كاربرد سوپرجاذب در سه سطح صفر، 200 و 300 كيلوگرم در هكتار بود. در طول دوره رشد قبل و بعد از هر آبياري مقادير رطوبت خاك تا عمق توسعه ريشه اندازه‌گيري گرديد. در انتهاي دوره رشد عملكرد دانه، درصد روغن و پروتئين دانه و بهره‌وري آب تعيين گرديد. نتايج نشان داد اثر دور آبياري بر تمامي شاخص‌هاي مورد بررسي معني‌دار بود ضمن آنكه اثرات متقابل دورآبياري و سوپرجاذب بر ميزان آب مورد استفاده و عملكرد دانه معني‌دار گرديد. با تغيير دور آبياري از 4 به 7 روز بطور ميانگين ميزان آب آبياري، عملكرد دانه سويا، عملكرد روغن، عملكرد پروتئين، بهره‌وري آب در توليد دانه، روغن و پروتئين به ترتيب به ميزان 30، 50، 52، 50، 26، 23 و 30 درصد كاهش يافت. در شرايط كاربرد سوپرجاذب، افزايش عمق آب آبياري به بيش از 630 ميلي‌متر، تأثير زيادي بر عملكرد محصول نداشت. همچنين مصرف سوپرجاذب سبب گرديد تا عمق مناسب آبياري براي دستيابي به بالاترين ميزان بهره‌وري آب سويا تقريباً 10 درصد كاهش يابد. نتايج بيانگر آن است كه مصرف سوپرجاذب به ميزان 200 كيلوگرم در هكتار باعث افزايش عملكرد دانه، ، عملكرد روغن، عملكرد پروتئين و بهره‌وري آب در توليد دانه، روغن و پروتئين شده و مقادير بيشتر از آن (300 كيلوگرم در هكتار) باعث كاهش صفات مذكور گرديد.