ويژگي هاي روانشناختي بيماران ايراني تحت عمل جراحي چاقي در دوران همه گيري و قرنطينه كوويد19

مقدمه: بيماري هاي فراگير به عنوان شناخته شده ترين عوامل در ايجاد پريشاني رواني هستند. مطالعۀ حاضر، ويژگي هاي روانشناختي همه گيري كوويد19 را در بيماران ايراني شركت كننده در برنامۀ جراحي چاقي را بررسي مي‌كند. روش: در دوران قرنطينه، بيماران از ميان افرادي كه متقاضي جراحي‌چاقي بودند و يا در مرحلۀ پيگيري بعد از جراحي‌چاقي بودند، انتخاب شدند و از آنها خواسته‌شد تا مقياس‌هاي افسردگي‌اضطراب‌استرس21 و پرسشنامۀ خود‌ارزيابي 22 آيتمي را كه تاب‌آوري، تغيير در رفتار خوردن و پاسخ‌هاي هيجاني را مي‌سنجد، تكميل‌كنند. يافته ها: 59% از 434 نفر شركت‌كننده، نگران همه‌گيري بودند و 63% نگران سلامتي خود يا بستگانشان بودند. به ترتيب 37% و 56% احساس تنهايي و كسالت داشتند. 66% با افزايش دفعات ميان‌وعده مواجه‌شدند و 55% نسبت به قبل، احساس گرسنگي بيشتري مي‌كردند و 39% تكانه بيشتري براي غذا‌ خوردن گزارش‌كردند. 49% احساس مي‌كردند كه نمي‌توانند از يك رژيم‌غذايي توصيه‌شده توسط پزشك پيروي كنند. آناليز رگرسيون لجستيك، رابطۀ بين تعداد ميان‌وعده، گرسنگي، خوردن تكانشي و اضطراب، استرس و يا علائم افسردگي را نشان‌داد. نتيجه گيري: همه‌گيري منجر به افزايش پريشاني‌روانشناختي در بيماران با سابقۀ جراحي فعلي يا گذشته، كاهش كيفيت‌زندگي و تأثير بر رعايت رژيم‌غذايي مي‌شود. حمايت روانشناختي هدفمند در زمان افزايش استرس براي افراد مستعد (مانند بيماران چاقي قبل و بعد از عمل) ضروري است.