رابطه استرس ادراك‌شده و اضطراب اجتماعي با انسجام رواني در بحران‌هاي پاندومي، با تأكيد بر بيماران كوويد 19 ترخيصي از بيمارستان واسعي سبزوار

مقدمه : هدف پژوهش حاضر پيش‌بيني انسجام رواني بر اساس استرس ادراك شده و اضطراب اجتماعي در بحرانهاي پاندومي، با تأكيد بر بيماران كوويد 19 ترخيصي از بيمارستان واسعي سبزوار بود. روش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بوده و جامعه آماري آن را كليه بيماران كوويد 19 ترخيصي از بيمارستان واسعي سبزوار در سال 1399 به تعداد 4500 نفر تشكيل داده‌اند كه تعداد 351 نفر از آن‌ها بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه‌گيري تصادفي و در دسترس به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شده‌اند. ابزارهاي مورداستفاده در اين پژوهش مقياس استرس ادراك‌شده كوهن (PSS) و همكاران، مقياس اضطراب اجتماعي لايبويتز(LSAS) و مقياس انسجام رواني فلنسبرگ و همكاران(SCQ) بود. يافته‌ها: به منظور تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي و تحليل رگرسيون با روش گام به گام استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين استرس ادراك‌شده و اضطراب اجتماعي و مؤلفه‌هاي آن با احساس انسجام رواني در جهت منفي ارتباط معني‌دار وجود دارد و از ميان مؤلفه‌هاي اضطراب اجتماعي، سهم اضطراب موقعيت اجتماعي بيشتر است(0.001=p). نتيجه‌گيري: به‌طوركلي مي‌توان نتيجه گرفت كه احساس انسجام رواني در بيماران بهبوديافته از كرونا مي‌تواند پيش‌بيني كننده منفي براي استرس ادراك‌شده و اضطراب اجتماعي باشد و نقش پيشگيرانه‌اي داشته باشد و اقدامات روان‌شناختي فردي و گروهي در خصوص انسجام رواني، مي‌تواند با كاهش استرس ادراك‌شده و اضطراب اجتماعي افراد بيانجامد و به سلامت روان جمعي كمك نمايد