نقش ميانجي گر سبك‌هاي مقابله با كرونا و استرس ادراك‌شده در رابطه بين حمايت اجتماعي و پرخاشگري در نوجوانان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي گر سبك‌هاي مقابله با كرونا و استرس ادراك‌شده در رابطه بين حمايت اجتماعي و پرخاشگري در نوجوانان انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر همبستگي از نوع مدلسازي معادلات ساختاري است. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم شهر تهران بود كه در نيمسال اول سال تحصيلي 14001399 مشغول تحصيل بودند. حجم نمونه با روش نمونه‌گيري داوطلبانه 352 نفر را شامل مي‌شد و از پرسشنامه‌هاي سبك مقابله با كرونا، حمايت اجتماعي، مقياس پرخاشگري نوجوانان و مقياس استرس ادارك شده استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش آمار توصيفي و تحليل معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزار AMOS و SPSS مورد تجزيه تحليل قرار گرفتند. يافته ها: اثر حمايت اجتماعي بر پرخاشگري با ضرايب بتاي 26/ معني دار است. اثر استرس اداراك شده بر پرخاشگري با ضريب بتاي30/ معني دار است. اثر سبك هاي مقابله اي بر پرخاشگري با ضريب بتا 22/ معني دار است. اثر غيرمستقيم حمايت اجتماعي بر پرخاشگري به واسطه سبك‌هاي مقابله با كرونا و استرس ادراك‌شده با ضريب بتاي /17 معني دار است. نتيجه‌گيري: حمايت اجتماعي، سبك‌هاي مقابله با كرونا و استرس ادراك‌شده بر پرخاشگري اثر مستقيم و معناداري دارند. سبك‌هاي مقابله با كرونا و استرس ادراك‌شده رابطه بين حمايت اجتماعي و پرخاشگري را ميانجي‌گري مي‌كند.