اثربخشي شناخت درماني مثبت نگر بر نشانگان افت روحيه زنان، با تجربه كوويد-19

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر برسي اثربخشي شناخت درماني مثبت نگر در كاهش نشانگان افت روحيه زنان بيمار مبتلا به كوويد19 بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با دو گروه آزمايش و كنترل بهمراه پيش آزمون – پس آزمون مي­باشد. جامعه آماري اين پژوهش كليه زنان 25 تا 45 ساله­اي كه در فاصله زماني مهر تا دي ماه 1399 به دليل ابتلا به كوويد19 در درمانگاه پنجم آذر سمنان مراجعه داشته ­اند از اين ميان تعداد 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل گمارده شدند. دو گروه در دو مرحله پيش ­آزمون و پس آزمون به پرسشنامه افت روحيه (DS)، پاسخ دادند و گروه آزمايش نيز بين دو مرحله، آموزش شناخت درماني مثبت نگر را به صورت آنلاين دريافت كردند. يافته ­ها: براي تحليل آماري از تحليل كواريانس چند متغيره (MANCOVA) و تحليل كواريانس (ANCOVA) استفاده شد. تحليل آماري نشان داد كه مداخله شناخت درماني مثبت نگر به كاهش معنادار مؤلفه هاي بي معنايي، يأس، احساس ملالت، احساس درماندگي و احساس شكست و نمره كل افت روحيه در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل شده است. نتيجه گيري: شناخت درماني مثبت نگر باعث كاهش نشانگان افت روحيه زنان بيمار مبتلا به كوويد19 گرديد، در نتيجه استفاده از اين روش مي­تواند در كاهش برخي مشكلات روانشناختي اين بيماران مؤثر باشد.