اضطراب و رفتارهاي خودمراقبتي مرتبط با 19-COVID در دانشجويان بر اساس ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي: يك مطالعه مقطعي

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش عوامل جمعيت شناختي مؤثر بر اضطراب كرونا و رفتارهاي خودمراقبتي در پيشگيري از ابتلاي به ويروس 19COVID در دانشجويان انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر كاربردي مقطعي و جامعه آماري دانشجويان دانشگاه‌هاي شهر اراك بود. نمونه شامل 215 دانشجو بود كه با نمونه‌گيري گلوله برفي و در دسترس به روش برخط و با استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي مجازي انتخاب شدند و پرسشنامه‌هاي اضطراب بيماري كرونا علي پور، قدمي، علي پور و عبداله زاده (1398)، پرسشنامه خودمراقبتي مرتبط با كرونا (1399) و پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي را تكميل كردند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي T گروه‌هاي مستقل، تحليل واريانس يكراهه، آزمون تعقيبي LSD و رگرسيون ساده در نرم افزار 25 SPSS انجام شد. يافته‌ها: ميانگين اضطراب ناشي از كرونا در دانشجويان پايين و رفتارهاي خودمراقبتي در سطح متوسط بود. نتايج آزمون t مستقل نشان داد كه اضطراب ناشي از شيوع 19COVID زنان بيشتر از مردان و رفتارهاي خودمراقبتي در مردان بيشتر از زنان است (0.05 gt;P). نتايج تحليل واريانس يكراهه و آزمون تعقيبي LSD نشان داد اضطراب ناشي از شيوع 19COVID در دانشجويان فني و مهندسي كمتر از دانشجويان علوم انساني است و اضطراب دانشجوياني كه والدين آنها داراي تحصيلات زير ديپلم هستند،از اضطراب دانشجوياني كه والدين آنها داراي تحصيلات ديپلم هستند،كمتر است ضرايب رگرسيون نشان دادند كه اضطراب كرونا و علائم رواني و جسماني آن توانستند 0.091 واريانس رفتارهاي خودمراقبتي دانشجويان را در طول شيوع 19COVID تبيين كنند نتيجه‌گيري: براساس نتايج پژوهش حاضر انجام مداخلات روانشناختي به منظور افرايش رفتارهاي خودمراقبتي