الگوي هماهنگ‏سازي زنجيره تأمين خدمات

موضوع هماهنگي موضوع اساسي مديريتي در زنجيره تامين شناسايي شده است. زنجيره تأمين خدمات با توجه به ويژگي‏‌هاي متفاوتي كه دارد، و با توجه به اين كه محصولات در زنجيره‌هاي تأمين خدمات از جنس خدمت، پيچيده و بيشتر مبتني بر اطلاعات هستند مدل‌‏هاي هماهنگي در آن كاملاً متفاوت با مدل‌‏هاي هماهنگي در زنجيره تأمين كالاهاي فيزيكي مي‌‏باشند. در اين پژوهش هدف اصلي تحقيق تدوين الگوي هماهنگ‌‏سازي زنجيره تأمين خدمات است. روش پژوهش حاضر داده بنياد است و جامعه آن اعضاي هيئت علمي و مديران ارشد صنايع هستند، كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند قضاوتي انتخاب شدند. اهداف پژوهش با بكارگيري ابزارهاي پژوهش كيفي تعيين و تبيين شدند. همچنين، با استفاده از كدگذاري باز، محوري و انتخابي، مدل پارادايمي شكل گرفت كه بر اساس آن ساختار مفهومي هماهنگ‌سازي زنجيره تامين خدمات طراحي و ارائه شد. اعتبارسنجي پژوهش بر مبناي روش‌شناسي داده بنياد از معيارهاي تطبيق، قابليت فهم، قابليت تعميم و كنترل استفاده شده است. در نهايت عوامل زمينه‌‏اي هماهنگي به دو دسته زيرساخت‏‌ها و توانايي‏‌ها و قابليت‌‏ها تقسيم شدند. شرايط مداخله‌‏گر دربرگيرنده عوامل رفتاري و ويژگي‏‌هاي همكاري مي‏‌شود. مكانيزم‌هاي هماهنگي در قالب سه مشخصه‌ تسهيم، روابط پايدار و مكانيزم‌‏هاي فني و تكنولوژيكي قابل بررسي است. علل هماهنگي در قالب چهار مشخصه‌ عدم اطمينان، نارضايتي مشتري، ريسك و سيستم غيريكپارچه مورد بررسي قرار مي‌گيرند و هم‌‏افزايي، سودآوري پايدار و بهبود برند به عنوان پيامدهاي هماهنگي شناسايي شد.