مقايسه تأثير مشاوره گروهي مبتني بر رفتار درماني ديالكتيك و فراشناخت درماني بر كاهش پرخاشگري نوجوانان پسر فرزند طلاق

Comparing the Effectiveness of Group Counseling based on Dialectical Behavior Therapy and Metacognitive Therapy on Reducing Aggression in Adolescent Boys with Divorced Parents

هدف: پرخاشگري نوجوانان مايه‌ي آشفتگي چشمگير زندگي فردي و ميان فردي مي‌شود و در صورت عدم كنترل، موجب تغيير سرنوشت آنان مي‌گردد. هدف از انجام اين پژوهش مقايسه ميزان تأثير درمان فراشناخت و رفتاردرماني ديالكتيكي بر كاهش پرخاشگري فرزندان نوجوان پسر طلاق بود. روش: طرح پژوهش حاضر، نيمهآزمايشي از نوع گروه گواه نامعادل با پيشآزمون، پسآزمون و پيگيري اجرا شد. نمونه پژوهش شامل 36 نفر از دانش آموزان پسر فرزند طلاق بود كه با روش نمونهگيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه پرخاشگري (باس و پري، 1992) بود. داده‌هاي پژوهش با استفاده از آزمون تحليل كواريانس تك متغيره (ANCOVA) و تحليل كواريانس چند متغيره (MANCOVA) تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج تحليل كوواريانس در نوجوانان تحت مداخله‌هاي رفتار درماني ديالكتيك(p <0.05) و فراشناخت درماني (0/01>P) را نشان داد. هر دو گروه، پرخاشگري كمتري از نوجوانان گروه كنترل نشان دادند و تفاوت معني داري بين تأثير اين دو نوع مداخله در كاهش پرخاشگري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش و پيگيري دو ماهه مي‌توان گفت كه رفتاردرماني ديالكتيك از طريق آموزش مؤلفه‌ي تنظيم هيجاني و فراشناخت درماني، به شيوه‌ي تغيير شناختهاي منفي و غيرمنطقي موجب كاهش پرخاشگري در بين فرزندان طلاق گرديد.

Aim: Adolescent aggression causes significant disruption to one’s individual and interpersonal life and, if left unchecked, can change their destiny. The purpose of this study was to conduct a comparison between the effects of two approaches, namely metacognitive therapy and dialectical behavior therapy, on reducing aggression in adolescent boys with divorced parents. Methods: The design of the present study was a quasi-experimental research including control group with pre-test, post-test and follow-up. The sample, consisting of 36 male students whose parents were divorced, was selected by convenience sampling method. The research tool was Aggression Questionnaire (Buss & Perry,1992). Research data were analyzed using univariate analysis of covariance (ANCOVA) and multivariate analysis of covariance (MANCOVA). Findings: The analysis of covariance in adolescents undergoing dialectical behavior therapy (p <0.05) and metacognitive therapy (P <0.01) interventions showed significant results. Both groups showed less aggression than adolescents in the control group and a significant difference was observed between the effects of these two types of interventions in reducing aggression. Conclusion: Based on the findings and the two-month follow-up, it can be concluded that dialectical behavior therapy reduced aggression among children of divorce by changing the components of emotional regulation, and metacognitive therapy did so by changing negative and irrational cognitions.