ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮﺍﻓﯽ بر روي جابه‌جايي افقي و قائم تپه‌هاي ﻧﻴﻢ‌ﺳﻴﻨﻮﺳﯽ تحت برخورد ﺍﻣﻮﺍج ﺭﯾﮑﺮ

اين پژوهش مطالعه اي است روي رفتار لرزه‌اي تپه هاي نيم‌سينوسي شكل كه در معرض امواج برشيِ قائمِ ريكر قرار گرفته‌اند. براي مدل‌سازي از نرم‌افزاري كه بر مبناي روش تفاضل محدود مي‌باشد، استفاده شده است. چون تمركز بر روي تأثيرات توپوگرافي است، از پارامتر ضريب شكل (نسبت ارتفاع به نيم‌پهناي تپه) و پارامترهاي زمين به‌عنوان متغير استفاده شده است. رفتار محيط مدل‌سازي الاستيك خطي در نظر گرفته شده است؛ در نتيجه تپه هاي شبه‌سينوسي با ضريب شكل هاي متفاوت (0/1، 0/4 و 0/8)، در زمين با جنس هاي متفاوتِ تيپ I، II و III (كه تفاوت آنها طبق استاندارد 2800 در چگالي و سرعت موج برشي در محيطِ پيوسته است) مدل شده‌اند كه هركدام از آنها تحت موج ريكر با فركانس ثابت قرار گرفته‌اند. در اين تحقيق جابه‌جايي‌هاي افقي و عمودي براي نقاط مختلف روي تپه  محاسبه شده اند. همچنين بزرگنماييِ جابه‌جايي با توجه به مدل ميدان آزاد به دست آمده است. نتايج نشان‌دهنده‌ي اين مطلب است كه با افزايش ضريب شكل، هم جابه‌جايي افقي و هم جابه‌جايي قائم و درنتيجه بزرگنمايي در تمام موارد افزايش مي يابد. همچنين از نمودارهاي حاصله مي توان دريافت كه با تغيير جنس زمين از تيپ I به تيپ II جابه‌جايي ها كاهش مي‌يابد.