مدل‌سازي آماري الگوي مهاجرتي رخداد زلزله‌هاي متوالي در ناحيه زاگرس

در اين تحقيق، الگوي مهاجرت زلزله‌هاي متوالي رخ داده در ناحيه زاگرس، در بازه زماني 1976 تا 2019 و براي زلزله‌هاي با بزرگاي مساوي و بيش از 4/5 ريشتر مورد مطالعه قرار گرفته است. به اين منظور، زمان بين رخداد، فاصله مهاجرت رومركزي و راستاي مهاجرتي زلزله‌هاي متوالي، براي زلزله‌هاي با بزرگي‌هاي مساوي و بيش از 4/5، 5/0 و 5/5 محاسبه شده و توزيع آماري اين داده‌ها مورد تحليل و مدل‌سازي آماري قرار گرفته است. بررسي توزيع آماري زمان بين رخدادي زلزله‌ها حاكي از تطابق خوب اين داده‌ها با توزيع‌هاي آماري گاما و ويبول است. داده‌هاي فاصله مهاجرتي زلزله‌ها نيز به‌خوبي الگوي كاهشي، مشابه با توزيع زمان بين رخدادي زلزله‌ها را نشان مي‌دهد. همچنين، داده‌هاي روند مهاجرت زلزله‌هاي متوالي نيز الگويي كاملاً هم‌راستا با روند كلي گسل‌هاي فعال ناحيه زاگرس را نشان مي‌دهد كه تأييد كننده اين نظر است كه فعال شدن قطعات مجزاي سيستم‌هاي گسلي در اين ناحيه، نقش اصلي را در توالي زماني و مكاني رخداد زلزله‌ها ايفا مي‌كند. نتايج حاصل از اين تحقيق مي‌تواند گامي مؤثر براي شناخت بهتر الگوي زماني مكاني لرزه‌خيزي در ناحيه زاگرس و تلاشي براي دستيابي به پيش‌بيني زلزله در مقياسي ناحيه‌اي محسوب شود.