تأثير برنامه مداخله‌اي چندوجهي (آموزش يكپارچگي حسي-حركتي در سطح كودك و والدين) بر نگرش و عملكرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان

زمينه و هدف: نگرش و عملكرد خواندن دانش آموزان با نارساخواني مي تواند نقش مهمي در موفقيت يا شكست در عملكرد تحصيلي ايفا كند؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير برنامه مداخله اي چندوجهي (آموزش يكپارچگي حسي حركتي در سطح كودك و والدين) بر نگرش و عملكرد خواندن دانش آموزان نارساخوان انجام شد. روش: طرح اين پژوهش شبه تجربي از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل تمامي دانش آموزان نارساخوان مراجعه كننده به مراكز آموزشي و توانبخشي مشكلات ويژه يادگيري شهر رشت در سال تحصيلي 99-1398 بودند كه از ميان آنها نمونه اي به حجم 40 دانشآموز به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب، و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جاي دهي شدند. ابزار هاي پژوهش شامل نسخه چهارم مقياس هوشي وكسلر كودكان (2003)، مقياس نگرش خواندن (مك كنا و كر، 1990)، آزمون خواندن و نارساخواني (كرمي نوري و مرادي، 1384) بود. برنامه مداخله اي چندوجهي در 8 جلسه 60 دقيقه اي فقط روي گروه آزمايش اجرا شد و گروه گواه فقط آموزش هاي معمول مراكز آموزشي خود را دريافت ميكردند. يافته ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد برنامه آموزش يكپارچگي حسيحركتي در سطح كودك و والدين بر نگرش و عملكرد خواندن دانش آموزان نارساخوان مؤثر است (0/01 P). نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر مبني بر مؤثر بودن برنامه مداخله اي، مي توان آموزش تعاملي مادر و كودك مبتني بر اين روش را به عنوان يك گزينه مناسب در طراحي برنامه هاي روانشناختي و تحصيلي براي كودكان با نارساخواني در نظر گرفت.