واكاوي و شناسايي ‌مؤلفه‌هاي كيفيت فرايند تعامل مربي–كودك: پژوهش كيفي

زمينه و هدف: كيفيت فرايند تعامل بين كودك و مربي، با توجه به حساسيت، سهولت اثرپذيري، پايداري و عمق يادگيري كودكان در اين دوران، موجب تسهيل فرايند آموزش و تحقق هرچه بهتر هدف هاي نظام آموزش وپرورش خواهد شد. بدين ترتيب هدف اين پژوهش واكاوي و شناسايي مؤلفه هاي كيفيت فرايند تعامل مربي و كودك در مهدهاي كودك شهر تهران بود. روش: اين پژوهش به روش كيفي با روي آورد پديدارشناسي توصيفي در سال 1399 انجام شد. بدين منظور، 10 نفر از مربيان گروه سني چهار تا شش سال شهر تهران با روش نمونه گيري متجانس و 8 نفر از اعضاي هيئت علمي دانشگاه با نمونه گيري هدفمندگلوفه برفي و تداوم تا ميزان اشباع، انتخاب شدند. داده ها از طريق روش مصاحبه نيمه ساختاريافته جمع آوري و سپس با استفاده از روش كلايزي تحليل شد. روايي داده هاي كيفي با استفاده از چهار معيار قضاوت لينكن و گوبا و پايايي داده هاي كيفي از طريق پايايي بازآزمون (شاخص ثبات) و روش توافق بين دو كدگذار (توافق درون موضوعي) تاييد شده است. يافته ها: با تحليل داده ها، 22 مضمون فرعي و 6 مضمون اصلي استخراج شد كه مضمون هاي اصلي عبارت اند از: ويژگي هاي فردي، فضاي عاطفي مثبت، حمايت گري، فرصت هاي يادگيري، مشاركت گروهي، و مديريت رفتار. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه مربيان نقش اساسي در فراهم سازي شرايط و فرصت ها در جهت تحول مطلوب كودكان بر عهده دارند، تحولي كه مرتبط با كيفيت فرايند تعامل كودك با مربي است. استلزام هاي نتايج به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.