بررسي رابطه سرمايه اقتصادي با سازه مدارا در بين شهروندان شهر مشهد

مدارا به معني تحمل تنوع ذاتي گروه هاي بزرگ اجتماعي بوده و به عنوان يك اثر سينرژيك ويژگي هاي فردي و محيط اقتصادي اجتماعي تلقي مي شود.. هدف اين مقاله بررسي تاثير متغيرهاي اقتصادي همچون متوسط درآمد، منطقه سكونت و... بر ميزان مدارا در بين شهروندان شهر مشهد مي باشد. از اين رو براي سنجش مداراي اجتماعي در جامعه مورد مطالعه با استفاده از روش پيمايشي و مقياسي چند بعدي و بر پايه مدل كينگ (با ابعاد مداراي فردي، اجتماعي، سياسي،جنسيتي، مذهبي) انجام شده و با احتساب حجم نمونه به ميزان 400 نفر، جمعيت نمونه از افراد 15 سال به بالاي شهر مشهد به وسيله نمونه گيري خوشه اي انتخاب شده است. . بر اساس يافته هاي تحقيق، در جامعه مورد مطالعه، ميزان شاخص كل مدارا در سطح متوسط است. در حالي كه ميزان سرمايه اقتصادي در حد پايين گزارش شده است. در بين ابعاد شاخص مدارا، مداراي فردي و اجتماعي در حد متوسط به بالا و مداراي جنسيتي و مداراي سياسي در حد پاييني قرار دارد. با اين حال، بين ميزان سرمايه اقتصادي و ميزان مدارا در بين شهروندان رابطه مثبت وجود دارد. دو متغير اعتماد تعميم يافته و مشاركت اجتماعي در بهبود ميزان مدارا در بين شهروندان موثر هستند. بدين ترتيب كه شهرونداني كه سرمايه اقتصادي و در نتيجه منابع بيشتري براي شركت در فعاليتهاي انجمني و ايجاد روابط مداوم با ساير شهروندان دارند، از اعتماد تعميم يافته تري نيز برخوردار شده و انعطاف بيشتري در مقابل پذيرش تفاوتها از خود نشان مي دهند.