تحليلي ديگر از رفتار زيست‌محيطي زنان: ورود مفهوم نابرابري جنسيتي

در مطالعات حوزه جامعه شناسي محيط زيست، جنسيت اغلب به عنوان متغير زمينه اي وارد تحليل مي شود كه موجب تبيين ناقص رفتار زيست محيطي زنان و مردان در حوزه خصوصي شده است. هدف اين مقاله بررسي رابطه الگوي رفتار زيست محيطي زنان و مردان در حوزه خصوصي (خانه) با پايگاه اقتصادي آنان است. در چهارچوب نظري، از مفهوم نابرابري جنسيتي براي تبيين تفاوت هاي رفتار زيست محيطي بهره برده شده كه با مفاهيم تقسيم كار جنسيتي، دسترسي بيوگرافيكي و تخصص گرايي، عامليت بيشتر زنان در رفتارهاي مسئولانه زيست محيطي در حوزه خصوصي، نسبت به مردان را بحث مي كند. پژوهش به روش پيمايش با جامعه آماري شهروندان بين 18 تا 75 سال ساكن در شهر قزوين انجام شده و نمونه ها از طريق شماره گيري ارقام تصادفي مبتني بر چارچوب شماره تلفن با حجم 390 نفر انتخاب شده اند؛ داده ها نيز از طريق مصاحبه تلفني با سؤالات بسته چندگزينه اي جمع آوري شده است. يافته ها حاكي از آن است كه ميانگين رفتار زيست محيطي زنان در حوزه خصوصي در سه سطح اقتصادي شاغل، شاغل تمام وقت و شاغل با قدرت نظارتي، بيشتر از مردان است؛ اين نشان مي دهد كه ساختار فرهنگي و اجتماعي مبتني بر نابرابري جنسيتي، الگوهاي رفتاري در حوزه خصوصي را حوزه تخصصي زنان تعريف كرده و به اين علت ميزان رفتار زيست محيطي زنان نيز با هر پايگاه اقتصادي در اين حوزه بيش از مردان است.