بررسي منحني كوزنتس شادي و محاسبه شاخص شادي در استان هاي ايران

نبود رابطه نزديك بين رفاه اقتصادي و رفاه ذهني توجه بيش از پيش اقتصاددانان را به منظور جايگزيني رويكرد ذهني براي اندزاه‌گيري و ارزيابي رفاه فردي و اجتماعي به جاي رويكرد عيني به خود جلب نموده است؛ براي اين منظور شاخصي با عنوان شادكامي معرفي شده است در اين مطالعه، براساس متغيرهاي شاخص شادي ناخالص ملي، شاخصي متناظر براي استان‌هاي ايران معرفي و با استفاده از تكنيك تصميم‌گيري چندمعياره و روش تاپسيس طي دوره 1394-1384 محاسبه و رتبه‌بندي شد. نتايج اين رتبه‌بندي نشان مي‌دهد، به طور متوسط در طول دوره زماني مورد بررسي، استان‌هاي تهران، كهگيلويه و بويراحمد و اصفهان به ترتيب داراي بالاترين ميزان شادي در كشور بودند و استان‌هاي سيستان‌وبلوچستان، خراسان جنوبي و كرمانشاه به ترتيب در رتبه‌هاي پايين شادي قرار گرفته‌اند. نكته حائز اهميت در محاسبات شادي، قرار گرفتن استان‌هاي مركزي در رتبههاي بالاتر از استان‌هاي مرزي كشور است كه اين موضوع نشان‌دهنده تمركززايي شادي در مركز كشور به دليل تسهيل امكانات رفاهي در اين مناطق مي‌باشد. همچنين به جهت بررسي توزيع نابرابري شادي در ايران، از رابطه كوزنتس به دو روش حداقل مربعات معمولي (OLS) و حداقل مربعات پايدار (RLS) براي اطلاعات مقطعي 30 استان كشور استفاده شد كه نتايج آن گوياي رابطه U شكل معكوس بين شادي و نابرابري آن است. به عبارتي در ابتدا با افزايش شادي، نابرابري شادي افزايش مي‌يابد، ولي از يك نقطه به بعد به دليل فراگير شدن امكانات رفاهي براي عموم مردم، با افزايش شادي، نابرابري حاصل از آن كاهش مي‌يابد.