پيش بيني كيفيت زندگي كاري كارگران بر اساس حمايت اجتماعي و تعارض كار- خانواده (مورد مطالعه: كارگران شاغل در شهرك صنعتي ساري)

پژوهش حاضر با هدف مطالعه ‌رابطه‌ حمايت اجتماعي ‌با تعارض كار خانواده ‌نسبت ‌به كيفيت زندگي كاري در بين كارگران انجام‌ شده است. روش تحقيق از نوع توصيفي همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه كارگران شاغل در شهرك صنعتي ساري بوده‌اند. تعداد 386 نفر با استفاده فرمول كوكران و از طريق روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي از بين كارگران شاغل انتخاب شدند. براي سنجش متغيرهاي پژوهش از پرسشنامه‌هاي كيفيت زندگي‌كاري والتون(1973)، حمايت اجتماعي محقق ساخته و تعارض كار خانواده رستگار خالد (1385) استفاده شد. داده‌ها از طريق ضريب همبستگى پيرسون و تحليل رگرسيون گام ‌به ‌گام مورد تحليل قرار گرفتند. نتيجه آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين حمايت اجتماعي با كيفيت زندگي كاري رابطه مثبت و معناداري و نيز بين تعارض كار خانواده با كيفيت زندگي كاري كارگران رابطه منفي و معناداري وجود دارد. براساس نتايج تحليل رگرسيون، با توجه به مقادير بتا، از ابعاد حمايت اجتماعي؛ بعد حمايت مالي(0.614=β)، حمايت عاطفي (0.523=β)، حمايت اطلاعاتي(0.509=β) و نيز از ابعاد تعارض كار خانواده، تعارض كار با خانواده (0.461=β) و تعارض خانواده با كار(0.317=β) به ترتيب قوي‌ترين متغيرها براي پيش بيني كيفيت زندگي كاري هستند. هم چنين، يافته ها نشان داد كه 46 درصد واريانس كيفيت زندگي كاري از طريق ابعاد حمايت اجتماعي و نيز ابعاد تعارض كار خانواده تبيين مي شود.