مديريت اضطراب/ عدم قطعيت در ارتباطات ميان فرهنگي دانشجويان افغانستاني در دانشگاه هاي ايران

همزيستي افغاني ها با ايرانيان تاريخ طولاني دارد. همسايگي دو كشور از نظر جغرافيايي، قرابت فرهنگي و اشتراكات فرهنگي موجب شده آنها در دهه هاي اخير بيشتر ارتباط داشته باشند. زبان، دين، اشتراكات فرهنگي زمينه امكاناتي نظير تحصيلات در مراتب بالا را براي آنها فراهم نموده است. اما ارتباطات ميان ايراني ها و افغاني ها به رغم اشتراكات، از اختلافات فرهنگي برخوردار است. بر اساس نظريه «مديريت اضطراب/عدم‌قطعيت گاديكانست و انطباق ميان فرهنگي غريبه ها» به عنوان رويكرد جديد ارتباطات ميان فرهنگي با هدف تعامل ما با غريبه (ديگري)؛ و حفظ و نگهداشت آن در سطح مطلوب جايي ميان آستانه حداكثر و حداقل به‌منظور برقراري «ارتباط مؤثر» با «ديگري» در نظر گرفته شده است. روش تحقيق از نوع كيفي انتخاب و با 15 نفر از دانشجويان مهاجر افغاني مقيم تهران صورت پذيرفت و تحليل رفتارهاي آنها مطابق با نظريه گاديكانست مورد تحليل قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد دانشجويان افغانستاني در ايران احساس مثبت و خوبي دارند و از نظر ارتباطات فرهنگي در محيط دانشگاهي مشكلات كمتري با ايراني ها دارند، آنها تبعيض كمتري نسبت به خود احساس مي كنند و معتقدند با بالارفتن سطح آگاهيشان؛ مديريت اضطراب در مواجهه با ايراني ها تقويت شده و با قطعيت بيشتري از جامعه ميزبان به پيش بيني مي پردازند. افزايش آگاهي، آموزش، برنامه هاي رسانه اي مي تواند در جهت افزايش همكاري و همدلي ميان ايرانيان و افغاني ها در سطح وسيع و كاستن سطح اختلاف ميان ايشان ارائه گردد.