رابطه اختلال استرس پس از سانحه با كندي زمان شناختي در افراد با علائم نقص توجه-بيش فعالي: تجربه كودك‌آزاري و اجتناب تجربه‌اي

هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسي رابطه اختلال استرس پس از سانحه با علائم كندي زمان شناختي در افراد با علائم نقص توجهبيش فعالي با تأكيد بر نقش تعديل‌كننده‌اي تجربه كودك‌آزاري و نقش واسطه‌اي اجتناب تجربه‌اي صورت گرفت. روش: در اين پژوهش همبستگي، جامعه آماري شامل 312 نفر از مبتلايان به اختلال نقص توجهبيش فعالي در دامنه سني 18 تا 60 سال و در شهر اصفهان بود كه در مقياس درجه‌بندي ADHD بزرگسالان باركلي (BAARS) داراي نمرات 1+=Z بودند. سپس به‌منظور سنجش نقش تعديل‌كنندگي كودك‌آزاري، آزمودني‌ها در دو گروه مجزا (Z 0 شامل افرادي كه تشخيص كودك‌آزاري نگرفتند و Z 0 شامل افرادي كه تشخيص كودك‌آزاري گرفتند) قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كودك‌آزاري رابطه اختلال استرس پس از سانحه با علائم كندي زمان شناختي را تعديل مي‌كند (97/1=t، 05/0 P) و اجتناب تجربه‌اي اين رابطه را ميانجي نمي‌كند (ضريب استاندارد اثر غيرمستقيم در گروه كودك‌آزاري برابر با 17/0 (466/0=P)، و در گروه عدم كودك‌آزاري برابر با 12/0 (411/0=P)). نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش، كودك‌آزاري رابطه اختلال استرس پس از سانحه با كندي زمان شناختي را تحت تأثير قرار مي‌دهد و ازاين‌رو در بروز علائم كندي زمان شناختي مي‌تواند نقش داشته باشد.