ساخت و رواسازي مقياس نيازهاي هيجاني اوليه مبتني بر نظريه طرحواره درماني يانگ

هدف: هدف پژوهش حاضر، ساخت و رواسازي مقياس نيازهاي هيجاني اوليه مبتني بر نظريه طرحواره درماني يانگ بود. روش: اين پژوهش با روش تركيبي كيفيكمي انجام شد. مرحله اول (كيفي) با روش مثلث سازي داده ها انجام شد. داده‌ هاي مورد نياز از طريق مصاحبه، متون موجود، دريافت نظر متخصصان جمع ‌آوري شد و با استفاده از روش نظريه زمينه‌ اي مراحل كدگذاري، مقوله‌ بندي، پيگيري تا حد اشباع را طي كرد. در مرحله دوم (كمي) جامعه آماري دانشجويان منتخب تهران در سال 1399 بود، از ميان دانشگاه ‌هاي آزاد اسلامي تهران از 5 منطقه ‌ي شهر تهران دانشگاه ‌ها انتخاب شدند و 15دانشكده به صورت تصادفي جهت سنجش پرسشنامه ها انتخاب و پرسشنامه ها بر روي 376 نفر از دانشجويان مقاطع مختلف و هر دو جنس اجرا گرديدند. از روش تحليل عاملي تأييدي و برآورد بيشينه احتمال (ML) براي تحليل داده ها استفاده شد. يافته ‌ها: شش نياز و گويه ‌هاي مربوط به آنها استخراج شدند، تحليل بارهاي عاملي استاندارد شده همه مؤلفه ها بر عامل كلي ، ضريب آلفاي كرونباخ همه نيازهاي اوليه بزرگتر از 0.7 بود. همه ي نيازهاي هيجاني اوليه پرسشنامه محقق ساخته به صورت مثبت و در سطح معناداري 0.01 با حوزه‌ هاي پنج گانه طرحواره هاي ناسازگار اوليه يانگ همبسته بودند. نتيجه ‌گيري: براساس يافته‌ها توان گويه‌ها در سنجش مؤلفه‌هاي شش گانه نيازهاي اوليه تأييد شد و گويه‌هاي هر يك از نيازها از همساني دروني مطلوب برخوردار بود، همچنين مقياس نيازهاي اوليه از روايي همگرا برخوردار بود.