نحوه اثرگذاري معنويت بر رشد و پيشرفت اقتصادي

بر اساس آموزه‌هاي اسلامي و نتايج تجربه صدر اسلام و انقلاب اسلامي، تقويت معنويت به معناي تعميق ايمان و تقوا در جامعه، مهم‌ترين زيرساخت و عامل پيشرفت اقتصادي است. معنويت، حالت باطني ناشي از عمق يافتگي باور به خداوند متعال و احساس وجود او در زندگي است. برپايه اين تعريف، اقتصاد متعارف به دليل ابتناء بر سكولاريسم، امانيسم و ليبراليسم، و انحصار منابع شناخت به حس و تجربه، «اقتصاد معنوي» يا «سرمايه معنوي» را بر نمي‌تابد. بر اساس يافته‌هاي مقاله كه با روش تحليلي توصيفي انجام شده، وجود ايمان و تقوي در انسان در گام اول بهره‌وري نيروي انساني را ارتقا مي‌بخشد. با تعميق ايمان و ارتقاي تقوي، روحيه جهادي در نيروي انساني شكل گرفته، فرهنگ جهادي با ارتقاي مضاعف در انگيزه نيروي انساني، بهره‌وري و كارآيي موجب شكل‌گيري كار و حركت جهادي خواهد شد و از اين طريق پيشرفت اقتصادي مضاعف را به ارمغان خواهد آورد. انسان مؤمن و پرهيزگار، در استفاده صحيح، دقيق و كارآ از سرمايه‌هاي طبيعي، فيزيكي و دارايي پولي سرآمد است. جامعه معنوي، ركود، توقف و ايستايي و عدم استفاده بهينه از امكانات و همچنين ساختارها و نهادهاي ناكارامد را بر نمي‌تابد. بنابراين، معنويت از مسير انگيزه، با تغيير رفتار، ساختارها را بازتعريف و نهادهاي جامعه، به‌ويژه نهاد حكمراني و بازار را در جهت پيشرفت دگرگون مي‌سازد.