عقل گرايي انتقادي و جهاني شدن گفتگويي: پيامد ها براي توانمند سازي نظام تعليم و تربيت براي توسعه ملي

هدف اين مقاله بكارگيري نظريه معرفت شناختي عقل گرايي انتقادي براي توضيح پيامدهاي جهاني شدن براي توانمند سازي نظام تعليم و تربيت در راستاي توسعه ملي است. بنابراين، سئوال تحقيق آنستكه چگونه تحليل جهاني شدن از ديدگاه عقل گرايي انتقادي ميتواند پيامد ها براي توانمند سازي نظام تعليم و تربيت ملي را آشكار سازد. اين مقاله جهاني شدن را از دو ديدگاه توصيفي و تجويزي مورد بررسي قرار مي دهد. از اين روي، علاوه بر جهاني شدن موجود، الگويي از جهاني شدن مطلوب تحت عنوان جهاني شدن گفتگويي مورد بحث قرار مي گيرد. براي يافتن پاسخي براي سئوال تحقيق، مقاله استدلالات خود را در چهار بخش اصلي زير ارايه ميكند. بخش اول با الهام از نظريه معرفت شناختي عقل گرايي انتقادي به مسئله روش شناسي مطالعات جهاني شدن مي پردازد. بخش دوم با كاربرد روش شناسي پيشنهادي يك تحليل جامعه شناختي از جهاني شدن ارايه كرده كه تبييني معرفتي نهادي از عوامل فرهنگي، سياسي و اقتصادي جهاني شدن به دست ميدهد. بخش سوم از عقل گرايي انتقادي براي پيشنهاد يك الگوي تجويزي جهاني شدن جهاني شدن گفتگويي استفاده مي كند، كه راه حلي براي برون رفت از بحرانهاي جهاني شدن موجود است. جهاني شدن گفتگويي فرايندي از يادگيري اجتماعي در سطح فرا ملي است كه از تحول در نظام هاي معرفتي آغاز شده و به تحول نهادي در سطح جهاني ختم مي شود. بخش چهارم مقاله با استفاده از تحليلهاي توصيفي و تجويزي درباره جهاني شدن به بررسي پيامدهاي جهاني شدن موجود براي نظام تعليم و تربيت در راستاي توسعه ملي مي پردازد. اين بخش همچنين به توضيح الزامات تعامل سازنده نظام تعليم و تربيت با جهاني شدن گفتگويي اشاره مي كند.در سالهاي اخير موضوع جهاني شدن به يكي از مهمترين حوزه هاي پژوهش و سياستگذاري در علوم اجتماعي تبديل شده است. در چارچوب اين مطالعات، بررسي پيامدهاي جهاني شدن براي توسعه ملي از اهميت خاصي برخوردار است. از جمله ابعاد مهم پيامدهاي جهاني شدن براي برنامه ريزي توسعه ملي تاثيري است كه بر نظام تعليم و تربيت گذارده و نقشي است كه توانمند سازي نظام تعليم و تربيت ملي مي تواند در استفاده از فرصتهاي جهاني شدن و مواجه با تهديدهاي آن براي دستيابي به توسعه ملي ايفا كند.