بررسي عوامل اجتماعي اقتصادي موثر بر ميزان رضايت از زندگي اعضاي هيئت علمي بازنشسته دانشگاه هاي دولتي شهر تهران

هدف اين پژوهش بررسي سطح نسبي رضايت از زندگي و عوامل عيني موثر بر اين شاخص در ميان اعضاي هيئت علمي بازنشسته دانشگاه هاي سطح شهر تهران مي باشد. بدين منظور عوامل تاثيرگذار بر اين شاخص برحسب ويژگي هاي جمعيت شناختي، اجتماعي و اقتصادي شناسايي شده و سپس مطالعه اي پرسشنامه محور در ميان اعضاي بازنشسته هيئت علمي دانشگاه هاي تهران انجام شد. داده هاي موجود نشان دهنده سطح نسبتاً بالاي رضايت از زندگي در اعضاي بازنشسته هيئت علمي است. آزمون آلفاي كرونباخ نيز پايايي پرسشنامه مورد نظر را تاييد مي كند. نتايج بدست آمده از برآورد اثر متغيرهاي اجتماعي، حاكي از اثر معنادار و منفي متغيرهاي سن، سن بازنشستگي و طول دوران بازنشستگي بر سطح رضايت از زندگي است. در مقابل، وضعيت تاهل و رتبه دانشگاهي بر ميزان رضايتمندي افراد از زندگي تاثيري مثبت و معنادار داشته است. همچنين حمايت هاي خانوادگي و ارتباطات دانشگاهي و علمي نيز تاثير مثبتي بر ميزان سطح رضايت از زندگي افراد دارند. در نهايت، از ميان عوامل اقتصادي مورد بررسي، مستمري بازنشستگي نيز تاثير مثبت و معناداري بر رضايت از زندگي نمونه مورد مطالعه داشته است.