شرفيابي سفيران و پيوند آن با مسئلۀ اقتدارگرايي و اعمال قدرت شاه براساس روايت سفرنامه نويسان دورۀ شاه‌عباس

سفرنامه هاي دورۀ شاه‌عباس روايتي از پروسۀ پذيرش سفيران در دربار شاه‌عباس را به دست مي دهند كه مناسبات قدرت و سازوكارهاي اعمال آن در ايران را بازتاب مي دهند. درواقع، در مواجهۀ شاه با سفيران بسياري از سنت ها، هنجارها، باورها و مؤلفه هايي كه به صورت مستقيم با شاه، دايرۀ اقتدار او، ساختار سلسله‌مراتبي قدرت، مهمان نوازي و عطوفت شاهي و بسي مؤلفه هاي ديگر  پيوند مي خورد، بازتوليد مي شد. در چنين بستري، آنچه رخ مي داد آفرينش روايتي از فرهنگ سياسي در ايران بود كه بنا بود بر تصورات نمايندگان و سفيران تأثير بگذارد. نگارندگان اين پژوهش درصدد پاسخ به اين پرسش بوده‌اند كه چگونه سياست‌هاي شاه‌عباس در پروسۀ پذيرش سفيران، به اقتدار نظام سياسي عينيت مي‌بخشيد؟ نتايج پژوهش نشان مي دهد كه روايت سفرنامه نويسان با وجود كاستي هاي محتوايي، دربرگيرندۀ اشاره هاي متنوعي از تلاش دربار ايران براي آفرينش روايتي اقتدارگرايانه به منظور تأثيرگذاري بر ذهنيت سفيران است. در اين پژوهش، با رويكرد توصيفي تحليلي بر زمان هايي از حضور سفيران در دربار شاه‌عباس تأكيد شده است كه در آن، شاه ايران و دربارش در هيئت ميزباناني درمي آمدند كه در تلاش بودند تا تصويري مقتدر از ايران و اصول حاكم بر مناسبات اعمال قدرت در ساختار سياسي آن ارائه دهند.