محافظه‌كاري پديداري در توجيه معرفتي

Phenomenal conservatism in epistemic justification

يكي از مهمترين ديدگاه‌هاي توجيه معرفتي در معرفت‌شناسي معاصر، ديدگاه محافظه‌كاري پديداري است. بنابر اين ديدگاه در توجيه، اگر به نظر شناسا برسد كه يك گزاره صادق است، آنگاه وي در بادي نظر در باور به آن گزاره موجه است؛ از اين رو، بنابر معتقدين به اين ديدگاه در توجيه، اگر به نظرم صادق برسد كه امروز واكسن كوويد-19 زدم، من واجد توجيه براي باور به اين گزاره كه «امروز واكسن كوويد-19 زدم» هستم. معتقدين به ديدگاه محافظه‌كاري پديداري مدعي اند كه اين ديدگاه نظريه‌ي كاملي در توجيه معرفتي است و نتايج شهودي درستي در اقسام مختلف باور نيز در اختيار مي‌گذارد. در اين مقاله به تبيين، تقرير و ارزيابيِ اين ديدگاه در توجيه معرفتي مي‌پردازيم. نخست ديدگاه‌هاي مختلف در چيستي «به‌ نظر رسيدن» را بيان و ارزيابي مي‌كنيم و سپس تقريري از ديدگاه محافظه‌كاري پديداري را ارائه خواهيم داد. در ضمنِ تقرير و سنجشِ مشكلات اين ديدگاه، به اين نتيجه مي‌رسيم كه اين ديدگاه نه شرط لازم براي توجيه است و نه شرط كافي؛ از اين رو، مي‌توانيم مدعي شويم كه اين ديدگاه نمي‌تواند ديدگاهِ قابل قبولي براي توجيهِ معرفتيِ باورهاي شناسا تلقي شود.

One of the most important views of epistemic justification in contemporary epistemology is phenomenal conservatism. According to this view on justification, if it seems to one as if a proposition is true, one is prima‌ facie justified in believing in it; Therefore, according to those who believe in this view of justification, if it seems true to me that I got the Covid-19 vaccine today, I have justified to believe in the proposition that “I got the Covid-19 vaccine today.” Believers in view of phenomenal conservatism claim that this view is a complete theory of epistemic justification and also provides correct intuitive results in different types of beliefs. In this article, we will explain, interpret and evaluate this view in epistemic justification. We will first articulate and evaluate different perspectives about the nature of “seeming”, and then present an account of phenomenal conservatism. While interpreting and evaluating problems of this view, we come to the conclusion that this view is neither a necessary nor a sufficient condition for justification; Hence, we can argue that this view cannot be considered as an acceptable view for the epistemic justification of one’s beliefs.