بهينه‌سازي رئولوژيكي يك نمونه پيشرانه جامد مركب با افزايش مالئيك انيدريد

گرانروي يكي از پارامترهاي مهم در فرايند توليد پيشرانه هاي جامد مركب است. پيشرانه هايي با ويسكوزيته پايان اختلاط پايين و عمر كاربري بالا شرايط مناسب تري در فرايند ريخته گري دارند. عوامل مختلفي بر رفتار رئولوژيكي پيشرانه ها مؤثر هستند. در برخي موارد ممكن است از افزودني هاي بهبود دهنده رئولوژي استفاده شود. در اين تحقيق اثر افزايش مالئيك انيدريد (MA)، در محدوده ي 0.013 تا 0.029 درصد وزني، به عنوان افزايش دهنده ي عمر كاربري بر خواص رئولوژيكي يك نمونه پيشرانه جامد مركب بر پايه بايندر HTPB/DDI با 88 درصد بار جامد بررسي شد. نتايج نشان داد كه ويسكوزيته پايان اختلاط فرمولاسيون حاوي 0.025 درصد وزني MA نسبت به ساير نمونه ها كمتر است و با افزايش يا كاهش MA نسبت به اين غلظت، ويسكوزيته ي پايان اختلاط افزايش مي يابد. ويسكوزيته نمونه ها در اثر تنش برشي ناشي از حركت دوراني اسپيندل ويسكومتر تا زمان مشخصي (Tr) كاهش يافته و پس از آن با پيشرفت واكنش پخت در سيستم بايندر روند صعودي خواهد داشت. علاوه بر اين با افزايش مقدار MA، ويسكوزيته در زمان نسبتا طولاني تري به مرحله ي افزايشي مي رسد.