بررسي مباني معرفت شناسانه «غربت آگاهي» اشراقي وتبيين لوازم زيبايي شناسانه آن

A study of the epistemological foundations of illuminative “estrangement of consciousness” and explanation of its aesthetic requirements

در اين نوشتار به تحليل مباني معرفت شناسانه «غربت آگاهي» در انديشه ي سهروردي با طرح اين پرسش كه منشأ اين مباني چيست پرداخته شده است. علم اشراقي معرفتي حضوري و در مقابل علم حصولي است. شيخ اشراق استنباط و گشايش اينكه علم چيست؟ چه بنيادي دارد؟ و چگونه درك مي شود؟ را بر مبناي علم حضوري در «ارجع الي نفسك» مي داند. پژوهش حاضر نشان مي دهد رهنمون و نقطه اشتراك زيبايي شناسي مدبر نوع و معرفت شناسيِ‌ «بازگشتِ به من» توسط خود زميني در سير فرا‌تاريخي (metahistoire) خواهد بود. انسان شناسي سهروردي منجر به يكي از اساسي ترين مضامين كربن يعني «غربت آگاهي» شده است. در اين مقاله بر مبناي منشأ و كاركرد «هبوط» «هستي معطوف به آن سوي مرگ» در فيلم هايي با مضون غربت آگاهي تأويل گرديده است. بر اساس مباني معرفت شناسي اشراقي در روايت شناسي فيلم هايي با مضمون غربت آگاهي مشخص گرديد در وحدت سه وجهي حكايت (راوي، روايت و مروي)، راوي هم فاعل حماسه است هم موضوع و مفعول آن. براي تحليل اين مباني معرفت شناسانه و لوازم زيبايي شناسانه به روش پديدارشناسي هانري كربن عمل شده است.

In this article the epistemological foundations of estrangement of consciousness in Sohrewardi's thought are analyzed by asking the question of what is the origin of these foundations. Illuminative knowledge is knowledge in presence and is the opposite of acquired knowledge. Sheikh Ishraq considers that the inference and opening of what science is? What its foundation is? an‎d how it is understood? By referring to the knowledge in presence. The present study shows that the guide and common point of aesthetics of agent of species and the epistemology of "return to me" by the earthly self will be in the meta-historical process. Sohrevardi's anthropology has led to one of the most basic themes of Corbin, namely the estrangement of consciousness. In this article, based on the origin and function of "fall down", the existence focused on the other side of death has been interpreted in the movies with the theme of estrangement of consciousness. In the narratology of films with the theme of stranger consciousness it was found that in the three - dimensional unity of story (narrator, narration and the object of narration) the narrator is the subject and also the theme and object of epic. To analyze these epistemological foundations and aesthetic accessories, Henry Corbin’s phenomenological method has been used.