مدل يابي اعتياد به اينترنت براساس حمايت اجتماعي با ميانجي‌گري ناگويي خلقي در دانش آموزان

هدف اين پژوهش بررسي مدل‌يابي اعتياد به اينترنت براساس حمايت اجتماعي با ميانجي‌گري ناگويي خلقي در دانش‌آموزان دبيرستاني بود. روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش را، كليه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر ساري در سال تحصيلي 96-95 تشكيل دادند. 361 دانش آموز (178 دختر و 183 پسر) به روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب و مقياس حمايت اجتماعي زيمت، مقياس ناگويي خلقي تورنتو و مقياس اعتياد به اينترنت كيمبرلي يانگ را تكميل نمودند. نتايج حاصل از معادلات رگرسيوني نشان داد كه حمايت اجتماعي بر اعتياد به اينترنت اثر مستقيم و با ميانجي‌گري ناگويي خلقي اثر غير مستقيم دارد. ناگويي خلقي با اعتياد به اينترنت رابطه مثبت و معنادار دارد. همچنين حمايت اجتماعي با ناگويي خلقي رابطه منفي و معنادار را نشان مي‌دهد (0.05 p). در مجموع متغيرهاي پيش بين مدل 0.21 واريانس اعتياد به اينترنت را پيش بيني كردند. بنابراين، در زمينه اعتياد به اينترنت در دانش‌آموزان، بايستي متغيرهاي حمايت اجتماعي و ناگويي خلقي مورد توجه قرار گيرد.