نقش كمال گرايي منفي، دشواري تنظيم هيجاني و خودناتوان سازي در پيش بيني دلزدگي تحصيلي دانش آموزان پسرمتوسطه دوره دوم

هدف از انجام اين پژوهش نقش كمال گرايي منفي، دشواري تنظيم هيجاني و خودناتوان سازي در پيش بيني دلزدگي تحصيلي دانش آموزان پسرمتوسطه دوره دوم شهر كرمانشاه بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمام دانش آموزان مشغول به تحصيل پسر در دوره دوم متوسطه  شهر كرمانشاه بود (3821= n). 600 نفر به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شد. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه هاي دلزدگي تحصيلي پكران و همكاران، خودناتوان سازي جونز و رودوالت، مقياس كمال گراي منفي تري شورت و همكاران و پرسشنامه دشواري هاي تنظيم هيجاني استفاده شد. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين ابعاد دشواري هاي تنظيم هيجاني، كمال گرايي منفي و خودناتوان سازي با دلزدگي تحصيلي رابطه مثبت و معني داري وجود دارد (0.001≥P). همچنين نتايج رگرسيون چندگانه به روش گام به گام نشان داد كه 65 درصد از واريانس دلزدگي تحصيلي توسط مؤلفه هاي دشواري هاي تنظيم هيجاني و خودناتوان سازي تبيين مي شود. بنابراين پيشنهاد مي گردد هماهنگي لازم بين مراكز مشاوره و مشاورين مدارس مورد تاكيد بيشتري قرار گيرد تا ضمن بهبود تنظيم هيجان و خودناتوان سازي و كمال گرايي، زمنيه كاهش دلزدگي تحصيلي فراهم گردد.