بررسي اثربخشي مداخله مبتني بر بهوشياري بر نشانه‌هاي اضطراب اجتماعي و تاب‌آوري دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي مداخله مبتني‌بر بهوشياري بر اضطراب اجتماعي و تاب‌آوري دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه بود. بدين منظور، در يك روش تجربي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل، 40 دانش‌آموز دختر مقطع متوسطه با اضطراب اجتماعي بالا و تاب‌آوري پايين براساس نقطه برش پرسشنامه‌هاي هراس اجتماعي كانور و پرسشنامه تاب‌آوري كونور و ديويدسون و به‌صورت در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. اين افراد به‌صورت تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايش 20 نفره گمارده شدند. گروه آزمايش به مدت هشت جلسه تحت مداخله درماني مبتني بر بهوشياري قرار گرفتند و گروه كنترل مداخله اي دريافت نكردند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله پرسشنامه ها را پركردند. داده ها با استفاده از تحليل كواريانس چند متغيره مورد پردازش قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه مداخله مبتني بر بهوشياري بر كاهش ميزان اضطراب اجتماعي(173.83=F و 0.001=P) و افزايش تاب‌آوري (67.57=F و0.001=P) دانش‌آموزان تأثير معناداري دارد. بر اين اساس مي‌توان نتيجه گرفت كه مداخله مبتني بر بهوشياري روشي مؤثر در تعديل و تنظيم اضطراب اجتماعي و تاب‌آوري دانش‌آموزان دختر است.