اثربخشي آموزش حكمت ها و آموزه هاي روان شناختي نهج البلاغه بر رضايت از زندگي و كاهش اضطراب، استرس و افسردگي نوجوانان

هدف اصلي اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش حكمت ها و آموزه هاي روان شناختي نهج البلاغه بر رضايت از زندگي و كاهش اضطراب، استرس و افسردگي نوجوانان بود. روش پژوهش، آزمايشي و با استفاده از طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين مطالعه، كليۀ دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه (پايه دوازدهم) شهرستان اردبيل در نظر گرفته شدند. بدين منظور تعداد 40 نفر از دانش‌آموزان، بر اساس نمونه در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم گرديد. دانش‌آموزان در نظر گرفته شده با تكميل مقياس افسردگي، اضطراب، استرس (DASS21) و مقياس چند جنبه اي رضايت از زندگي دانش‌آموزي، يك بار قبل و يك بار بعد از اجراي جلسات آموزشي در اين پژوهش شركت نمودند. در اين مطالعه آموزه هاي روان شناختي نهج‌البلاغه طي 10 جلسه به گروه آزمايش، آموزش داده شد، اما گروه كنترل هيچ برنامه آموزشي را دريافت نكرد. بعد از جمع آورى داده ها، نتايج توسط نرم افزار آمارى SPSS مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. براى تحليل داده ها از آمار توصيفى و آمار استنباطى استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه آموزش حكمت ها و آموزه هاي روان شناختي نهج‌البلاغه، ميانگين نمرات رضايت از زندگي در گروه آزمايش به طور معناداري افزايش و ميانگين نمرات اضطراب، استرس و افسردگي آنان كاهش يافته اســت. با توجه به نتايج به‌دست‌آمده در اين مطالعه، مي‌توان گفت آموزش آموزه هاي روان شناختي نهج‌البلاغه به صورت گروهي، روش مؤثري در ارتقاي سلامت روان شناختي و كاهش اضطراب، استرس و افسردگي نوجوانان است.