تبيين غم و اندوه در شروه‌سرايي‌هاي فايز دشتي، محمدخان دشتي و مفتون بردخوني

The Explaining of Grief in the Fayez Dashti, Mohammad Khan Dashti and the Maftoon Bordkhuni's Sharves

ادب غنايي بيان نرم و لطيف احساسات و عواطف شخصي شاعر است و به عشق، دوستي، رنج، نامرادي‌ و هرچه روح آدمي را متأثر مي‌كند، توجه نشان مي‌دهد. آنچه اين نوع ادبي را از غير آن متمايز مي‌سازد، غلبۀ عنصر احساس و عاطفه بر ديگر عناصر شعري است. اندوه يكي از عميق‌ترين و متأتركننده‌ترين احساسات آدمي است كه در اين پژوهش به شيوۀ توصيفي – تحليلي و ابزار كتابخانه‌اي به بررسي مؤلفه‌هاي آن در اشعار احساسي و عاطفي فايز دشتي، محمدخان دشتي و مفتون بردخوني پرداخته شده است. هدف از اين پژوهش مقايسه اين حس در اشعار سه شاعر است و اين‌كه شاعران مورد بررسي در كاربرد اين‌گونه مفاهيم چه وجه تشابه و تمايزي با هم داشته‌اند. در باب نتيجۀ اين تحقيق مي‌توان گفت كه تبلور غم و اندوه در اشعار فايز، بيشتر جنبۀ شخصي دارد و در سروده‌هاي مفتون، بيشتر به دلايل خانوادگي و اجتماعي است. در شعر محمدخان دشتي نيز جنبۀ مذهبي و اجتماعي اندوه نمود چشمگيرتري داشته است. وي شعري را كه به دور از بازگويي رنج و درد و اندوه‌ بشري باشد، به هيچ مي‌گيرد و گاه به سرايندگان بي‌درد در دورۀ مشروطيت و بازگشت ادبي تاخته است. در اشعار مفتون علت اندوه وي در ابتداي شاعري‌اش به شكل گنگ و نامفهوم ظاهر مي‌شود، اما به‌تدريج علت اندوهش را مي‌توان در تلاش وي براي رسيدن به كمال عرفاني يا غم برآمده از احساس تنهايي در هستي يافت.

Lyrical literature is the delicate expression of the poet's personal feelings and emotions and pays attention to sufferings, reluctance, love, friendship and everything that affects the human soul. What distinguishes this type of literature from others is the dominance of the element of feeling and emotion over other elements of poetry. The more subtle the poet's feelings and the deeper his emotions, the more penetrating and pleasing his speech will be. Lyrical literature has a more prominent poetic character than other types and is considered to be the most imaginative, purest and oldest type of literature. In this research, descriptive-analytical method and library tools have been studied on the components of lyrical literature in the emotional poems of Fayez Dashti, Mohammad Khan Dashti and the Maftoon Bordkhuni. The purpose of this research is to study and compare these components in the poems of these three poets and what are the similarities and differences between the mentioned poets in the application of such concepts? an‎d the depth of sorrow in the words of which of these poets has the most crystallization? The result of this comparison and adaptation is that all three poets have dealt with this issue equally and there are differences in the way of expressing and using poetic images and images. The difference between the three poets' view of processing the case is in the use of images that carry the text with them. Fayez and Maftoon have mostly used the metaphorical array to convey the idea and concept of grief, and Mohammad Khan has used other literary arrays such as recognition to convey such emotion.