مطالعه رابطه احساس محروميت نسبي و كيفيت زندگي با رويكرد اسلامي (مطالعه موردي: شهروندان تهراني)

Investigating the relationship between the relative deprivation feelings and the quality of life with an Islamic approach (Case Study: Tehran Citizens)

بهزيستي و رفاه يكي از اهداف انساني همه مكاتب ­اقتصادي است. از آنجايي‌كه در اسلام تأكيد بر فطرت انساني است، كيفيت ­زندگي نمي­­­­تواند خارج از اهداف اقتصاد ­اسلامي تلقي شود. حيات، بزرگ­تر­ين موهبتي است كه خداوند به انسان­ها عطا كرده است. داشتن زندگي مطلوب همواره آرزوي بشر بوده و هست. كيفيت زندگي مفهومي است كه براي ترسيم رفاه در جامعه و انسان به‌عنوان زيربناي توسعه در نظر گرفته مي­شود. در اين مقاله به‌دنبال يافتن پاسخي براي اين مسأله هستيم كه احساس ­محروميت ­نسبي چه رابطه‌اي با كيفيت زندگي افراد دارد. جمعيت آماري اين پژوهش را افراد 18سال به بالا كه در سال1400در شهر تهران ايران ساكن بوده تشكيل داده ­اند. روش تحقيق پيمايشي و اطّلاعات با تكنيك مصاحبه رو­در­رو در قالب پرسش­نامه، گردآوري شده است. حجم نمونه ­404­نفر و نمونه ­ها به روش نمونه­ گيري احتمالي تصادفي بلوك­ بندي شهري از بين پنج منطقه (شمال، جنوب، شرق، غرب، مركز) انتخاب شده­اند. براي داوري در باب فرضيات، از آزمون ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چند­متغيره و تحليل مسير استفاده شده است. يافته­ ها نشان مي­دهد كه: با افزايش احساس ­محروميت ­نسبي شهروندان، كيفيت زندگي كاهش مي­يابد و بالعكس. با اين بيان كه با افزايش احساس­ محروميت ­نسبي ابتدا كيفيت ­زندگي به‌ شدت كاهش مي­يابد و سپس از شدت نزولي بودن آن كاسته مي­گردد. نكته حائز اهميت در اين پژوهش اين است كه واحدهاي ابتدايي افزايش احساس ­محروميت ­نسبي اثر بيشتري بر كاهش كيفيت ­زندگي دارد. كه به احتمال زياد دليل آن پذيرش احساس نابرابري توسط مردم و دروني كردن آنها در گذر زمان باشد.

Wellbeing and prosperity is one of the human purposes of all the economic schools. Since, there is an emphasis on the human nature in Islam, we could not consider the quality of life outside the purposes of economics in Islam. life is the biggest blessing that God has gifted to humans. Having a desirable life has always been and is the will and desire of the man. The quality of life is a concept that has been considered as a basis of development for portraying the wellbeing of the Society and the humans. This thesis aims to find an answer to the question that what relationship has been between the relative deprivation feelings and the quality of life in peoples. The statistical population of this investigation has been comprised of the eighteen years and older residents of The city of Tehran in the year 1400. The method of this research was survey study and the information collected by the technique of face to face in the format of questionnaire. The magnitude of this study was four hundred and four people and the samples were selected using the possible random sampling of city blocking between the five regions ( north, south, east, west and center). For judgement regarding the assumptions, we have used the Pearson’s coefficient correlation test, path analysis and the multivariate regression. The findings showed that; increasing the relative deprivation feelings reduced the quality of life in the citizens and vice versa. With this saying, by increasing the relative deprivation feelings, at first, the quality of life reduces heavily and then, decreases its descending intensity. The important matter in this investigation is that the elementary units of increase in the relative deprivation feelings have more affects on decreasing the quality of life. It’s likely reason is adoption the feelings of inequality by peoples and internalizing them by passing of time.