طبقه بندي و تحليل بنمايه مرگ عشّاق در منظومه هاي عاشقانه فارسي

Classification and analysis of the motive of death of lovers in Persian love poems

يكي از بنمايه هاي داستاني منظومه هاي عاشقانه مرگ عشّاق است. سراينده در اين متون هنر خود را به كار مي گيرد تا مرگ قهرمان را همانند تولّد او، حادثه اي به يادماندني توصيف كند. اين تحقيق به روش توصيفي تحليلي به اين سؤالات پاسخ مي دهد كه بنمايه مرگ عشّاق در منظومه هاي عاشقانه فارسي را چگونه مي توان طبقه بندي كرد و هر زيرگونه آن چه نقشي در روايت داستان ايفا مي كند. براي اين منظور كتاب يك صد منظومه عاشقانه فارسي (ذوالفقاري،1394) مبناي كار قرار گرفت و اين نتيجه به دست آمد كه سه گونه مرگ طبيعي، خودكشي و قتل به همراه زيرگونه ها و عللي براي عشّاق اتّفاق افتاده است.

One of the motives of the love poems is Death of Lovers. In these texts, the poet uses his art to describe the death of the hero as a memorable event. This descriptive-analytical study answers the questions of how the basis of the death of lovers in Persian love poems can be classified and what role does each of its subspecies play in the narration of the story? For this purpose, the book One Hundred Persian Love Poems (Zolfaghari, 1394) was the basis of the work and it was concluded that three types of death (natural, suicide and murder) with subtypes and causes, have occurred for lovers.