رهيافتي هايدگري به طرح بدن‌مندي و مسئلۀ تقويم در علوم شناختي

A Heideggerian Approach to the Embodied Cognition and Problem of Constitution in the Cognitive Science

در اين مقاله به بحث درباره چگونگي نقش‌آفريني بدن در شناسايي مي‌پردازيم. بدين منظور، دو رويكرد تقويمي و علّي در علوم شناختي مطرح مي‌شود. اين بحث معضلاتي را به پيش كشيده است، ازجمله اينكه هر دو رويكرد، درنهايت، فهمي دكارتي-فرادستي از نسبت بدن و شناسايي فراپيش مي‌نهند و بدن را به امري فيزيكال فرومي‌كاهند. افزون‌براين، تقويم‌گراياني همچون كلارك نمي‌توانند صورت‌بندي پديدارشناسي از تقويم را در سطح علوم شناختي بدن‌مند بازسازي كنند كه نتيجۀ ‌آن بازگشت موضع دكارتي در قبال شناسايي است. با توجه به رهيافت پديدارشناسانه هايدگر اين معضلات را تبيين و راهي براي گذار از برخي معضلات اين بحث مطرح كنيم. مباني هايدگري كمك مي‌كند دو انگاره از بدن‌مندي يعني بدن‌مندي تودستي و بدن‌مندي بنيادين را طرح كنيم؛ هر دو انگاره از بدن‌مندي در برابر فهم فيزيكاليستيِ برخي نحله‌هاي علوم شناختي از بدن‌مندي قرار مي‌گيرد. در مرحلۀ ‌بعد با توجه به اشاراتي كه هايدگر در هستي و زمان درباره بحث بدن‌مندي مطرح كرده است، تلاش وي براي گذار به سطحي بنيادي‌تر در تحليل هستي را بررسي مي‌كنيم و توضيح مي‌دهيم چرا هايدگر در سطح تحليلي بدن‌مند از هستي نمي‌ماند.

In this article, we discuss how body plays a role in cognition. For this purpose, constitutive and causal approaches in the cognitive science are reviewed. This review addresses the problems of these approaches, including that both of them ultimately lead to a Cartesian-objective understanding of body-cognition relationship as well as reduce the body to the physical body. In addition, proponents of constitutive approach such as Clark cannot reconstruct the phenomenological formulation of constitution at the embodied cognition, which results in return of Cartesian approach to cognition. Given Heidegger's phenomenological approach, we explain these problems and suggest a way to overcome them. Heideggerian foundations help us to formulate two notions of embodiment: ready-to-hand embodiment and fundamental embodiment. Both notions of embodiment deny the physicalist understanding of embodiment which is dominant in cognitive science. In the next step, we examine Heidegger's attempt to move to a more fundamental level in the analysis of being in view of his hints about embodiment in Being and Time and explain why Heidegger does not remain at the embodied analysis of being.