مصاديق اخلاقي معاشرت به معروف در روابط بين همسران و نقش آنها در تحكيم خانواده از منظر قرآن كريم

قرآن كريم اساسي ترين اصل در رفتار و تعامل بين زوجين را معاشرت به معروف مي داند و معيار وظايف ، حقوق و نحوه آداب و معاشرت متقابل بين زوجين را در درون خانواده "معروف مي داند .معاشرت به معروف درروابط بين همسران داراي معناي وسيع و مصاديق زياد مي¬باشد كه در يك تقسيم بندي كلي به دوقسم به مصاديق با ماهيت فقهي و مصاديق با ماهيت اخلاقي تقسيم مي شوند.پژوهش حاضر در صدد است كاركردها و نقش معاشرت به معروف با ماهيت اخلاقي در روابط بين همسران در تحكيم خانواده را مورد بررسي قرار دهد. و در اين مورد به اين سؤال اساسي پاسخ دهدكه مصاديق اخلاقي معاشرت به معروف در روابط بين همسران چگونه در تحكيم خانواده تأثيرگذار ند؟ مصاديق اخلاقي معاشرت به معروف در يك تقسيم بندي كلي به مصاديق مشترك بين زوجين و مصاديق اختصاصي هريك ازآن دو تقسيم مي¬شوند.محبت و مهرورزي، معاشرت نيكو، مدار، شكيبايي و حمايت متقابل از مهمترين مصاديق اخلاقي مشترك بين زوجين در معاشرت به معروف مي باشند.محبت و مهرورزي عامل مراقبت از آرامش و درنتيجه ميتواند خانواده را از فرو پاشي حفظ نمايد و معاشرت نيكو ، رفق و مدارا و حمايت متقابل زوجين از يكديگر عاملي براي ايجاد صميمت و آرامش زوجين نسبت به يكديگر است كه از اين جهت نقش اساسي در پايداري خانواده دارند.احسان، مشورت و مراقبت از مصاديق اخلاقي مختص مرد و اطاعت، تواضع و قنوت و حفظ خود، اسرار و اموال شوهر در غياب او از مصاديق مختص زن در معاشرت به معروف مي¬باشند. هر يك از اين مصاديق سبب افزايش صفا و صميميت و محبوبيت زوجين نسبت به يكديكر و در نتيجه هركدام عاملي براي پايداري خانواده مي باشند.